Babbels

Handel en wandel

Nu de kogel door de coronakerk is en alle evenementen zijn afgelast tot het najaar, heb ik ineens een hele lege sociale agenda. Er stond menig concert en (song)festivalfeestje op de planning, maar het blijft bij voorpret.

In vrijwel alle gevallen blijven mijn gekochte kaartjes namelijk gewoon geldig tot volgend jaar. Zo help ik de organisatoren en kom ik zelf ook niks tekort. Bij de Nijmeegse Vierdaagse gelden echter heel andere wetten en regels.

Direct na het kabinetsbesluit stuurden de wandelbazen hun beslissing per persbericht de wereld in. Omdat de Vierdaagse van hogerhand niet doorgaat, krijgen alle ruim 47.000 ingeschreven wandelaars hun geld terug. Nou ja, deels. Van de 100 euro inschrijfgeld kunnen ze er 60 terugverwachten.

De resterende 40 houdt de organisatie in kas voor 'gemaakte onkosten'. Dat klinkt redelijk, tot je gaat rekenen en concludeert dat we hier praten over minimaal 1,8 miljoen euro. Dat klinkt ineens als bizar veel geld, zeker als je weet dat er nul fysieke voorbereidingen zijn geweest en dat ook de sponsoren coulant zijn. Eventuele merchandise als petjes, t-shirts en flesjes zijn te verkopen aan liefhebbers.

Dus waar al dat geld dan aan op gaat? De organisatie zwijgt en da’s niet best. De Nijmeegse Vierdaagse is misschien wel het belangrijkste uithangbord van de stad en directe regio en daar hoort transparantie bij naar alle fans en wandelaars. Sowieso is het best gek dat de Vierdaagse in 104 jaar blijkbaar geen buffer heeft opgebouwd om het een jaar uit te zingen.

Deze 60/40 methode is daarbij nodeloos ingewikkeld. Je had veel minder administratieve rompslomp gehad als iedereen die voor 2020 had betaald, automatisch in 2021 aan de start mocht verschijnen. Kun je niet? Meld je dan af en anders graag tot ziens op de Wedren. Zo voelt niemand alsof er een loopje met ze genomen wordt.

Door Patrick Huisman