Column Bas van der Hoeven

Linzensoep

Momenteel is het ramadan, de negende maand van de islamitische maankalender. Moslims eten en drinken in die periode niet tussen dageraad en zonsondergang.

Amar, de vriend van mijn dochter, is moslim. Hij zit midden in deze vastentijd en had het er over met mijn oudste zoon. Hij vertelde hoe zwaar het is om honger en dorst te lijden. "Waarom doe je het dan?", vroeg mijn zoon. "Je ouders komen uit Marokko, maar jij bent hier geboren. Je houdt van feesten en uitgaan. Je bent gek op de muziek van André Hazes."

"Een maand lang vasten zet je weer met beide benen op de grond", antwoordde Amar. "Op veel plaatsen in de wereld is honger een dagelijks probleem. Dat wij dat niet kennen is simpelweg geluk hebben. Doordat we hier en in deze tijd zijn geboren. Het is goed daar soms bij stil te staan."

Mijn zoon Bram was om. Hij ging ook ramadan houden.

"Vóór de eerste dag had ik veel water gedronken en wat gegeten", vertelde hij. "Rond drie uur 's middags begon mijn maag te knorren. Hoe meer honger ik kreeg, hoe meer de tijd zich leek te vertragen. Ik kon me niet meer concentreren, mijn lijf schreeuwde steeds harder om water en voedsel. Dat gevoel overheerste uiteindelijk alles."

Eén week heeft mijn zoon het volgehouden.

"Na zonsondergang kwam Amar me zelfgemaakte lehdes, Marrokaanse linzensoep, brengen. Hij had ook traditionele snacks en dadels bij zich. Tien minuten heb ik de cijfers van de klok vooruit gekeken. Toen ik eindelijk mocht eten, ging ik niet schrokken. Ik genoot juist intens van elke hap."

Mijn zoon en schoonzoon hebben meer begrip en waardering voor elkaar gekregen. Zo simpel kan het dus zijn.