Hein van Houten en Bas van der Hoeven.
Hein van Houten en Bas van der Hoeven. Foto: Ruben Schiks

Vier oude mannen

Column Column Bas van der Hoeven

Het trio is ook het afgelopen jaar weer ontsnapt aan de overal loerende dood. De stijgende temperatuur heeft ze uit hun winterverblijf gelokt. Nu de voorjaarszon het water doet schitteren, zitten ze de hele dag te niksen aan de rand van mijn vijver: drie bejaarde kikkers.

Toen ik hier pas woonde, kwamen ze in het voorjaar aan op de rug van een vrouwtje vol dril. Na langdurig - in mensenogen zin- en lusteloos - voorspel loosden ze plichtmatig hun zaad. Daarna verzonken ze in diep gemijmer over de zin van het amfibisch bestaan. Als hun dikkopjes zich losmaakten uit de babygelei wilden ze weleens wat nakomelingen verorberen, maar dat verveelde snel. Watervlooien zijn lekkerder.

Nu bestaat hun voltooide kikkerleven alleen nog maar uit zonnen en zwemmen. Ja, af en toe happen naar een vette bromvlieg, dat is het wel zo'n beetje. Ze hebben het gezellig samen, dat kun je zien. Soms zitten ze knus met hun dikke kikkerkonten tegen elkaar, ieder een andere kant uitkijkend. Bij gevaar, de schaduw van een mens, duiken ze synchroon de plomp in. Ze hangen een tijdje met gespreide poten in het water en zwemmen traag naar de oever.

Ze dragen niets meer bij aan de instandhouding van de soort, ze kwaken niet eens om een vrouwtje te lokken. Ze zwijgen in koor. Door hun uitstekende schutkleur ziet de bijziende reiger, die regelmatig op het dak van mijn schuurtje zit te loeren, ze over het hoofd.

Ik voel verwantschap met de drie pensionado's, die alleen de scherpe reigersnavel nog vrezen. Ze hopen eens, rustig in hun winterslaap, te verzinken in de eeuwige bron. Dat zie ik in hun ogen op de foto's die ik van ze maak. Kikkerogen waarin, felgeel omrand, een oude man zichtbaar is.