Babbels

Voltooid verleden tijd

West Maas en Waal weigerde de subsidie voor streekhistorisch museum Tweestromenland te verhogen, waardoor het bestuur noodgedwongen de deuren definitief sloot.

Een moedig besluit, al valt de museumbobo's behoorlijk wat te verwijten. Zo hadden ze weinig visionaire toekomstplannen, bleven ze vasthouden aan het grote, te dure museumpand en hun boekhoudkunsten kwamen ook uit grootmoederstijd. Toch gaat de gemeente zeker niet vrijuit. Vijf jaar geleden liet West Maas en Waal een duur en, zo blijkt nu, nutteloos onderzoek doen naar de toekomst van het museum. Uitkomst: er moest gewerkt worden aan de aantrekkelijkheid van het museum en de collectie. Maar daar kreeg men 0 cent extra voor, wat het al direct een onhaalbare missie maakte.

Ook moest er meer samengewerkt worden met 'andere regionale museale functies' en daar lag voor de gemeente een prima regierol. Zo had er aangestuurd kunnen worden op een samenwerking tussen Stoomgemaal De Tuut en archeologieproject Over De Maas. De drie organisaties hadden elkaar kunnen versterken om bijvoorbeeld op de locatie van De Tuut een prachtige gezamenlijke collectie te presenteren. Beide organisaties hielden de boot af, maar waar was de gemeente om te zeggen: 'Wat nou geen zin? Wij geven ondersteuning en subsidie, dus jullie maken maar zin!' Maar het collegebestuur leunt achterover en liet de janboel op zijn beloop. Daardoor sluit nu museum Tweestromenland de deuren. Ik vermoed dat over een jaar al de eerste appartementen in het voormalige museumgebouw opgeleverd kunnen worden zodat de gemeente eindelijk eens geld aan het gebouw gaat verdienen.

Want termen als 'cultuurhistorisch besef', 'waardering voor vrijwilligers', 'stimulering van toerisme en leefbaarheid' of 'het eren van lokale historie' klinken vooral prachtig op papier. Het is bij de coalitie van Federatie Dorpslijsten en de VVD natuurlijk niet de bedoeling dat alles ook echt in de praktijk te brengen. Dat moeten de inwoners zelf maar doen onder de noemer burgerparticipatie. En anders maken ze maar zin!

Door Patrick Huisman