Rioolwaterzuiveringsinstallatierenovatieproject

Als oppas nam ik vaak mijn neefje Kees mee in een kinderzitje op mijn fiets. Kees is nu een stoere, slimme en mooie vent van 28 jaar. Toen was hij mee op ontdekkingsreis in de grote wereld. 'Gaan we naar de zandbak kijken bij tante Wies?' Ik kreeg heel veel vragen over die grote buizen diep in de openliggende Hogestraat in Druten. Uitgelegd dat het voor de riolering was.

'Jij kunt al zelf plassen op de wc en dan komt er een heleboel water en weg is het. Weet je al waar dat water en die plas dan heen gaat?' 'Haha, jij weet dat wel!' Als oppas ben je tevens mede-opvoeder. 'Dat komt allemaal in een buis terecht en die gaat onder het huis door naar zo'n hele grote dikke buis onder de straat. En al die buizen brengen het water naar een fabriek en daar maken ze het vieze spul weer schoon. Nu kijken bij de schoonmaakfabriek.' Eerst een snoepje van tante Wies in het Kruidvat.

In de Heersweg in Druten stond een bord van wel dertig meter breed. 'Rioolwaterzuiveringsinstallatierenovatieproject'. Aan elkaar. Staat niet in de Dikke Van Dale. Stond wel langs de Heersweg. Vlakbij het toenmalige Hendrix Vlees, met ook Turkse medelanders als personeel. Integreren met zo'n woord lijkt me nogal moeilijk. Autochtonen mogen ook wel een beetje meehelpen. Zet dan op het bord: 'Dit is een ding'.

Tussen de middag klom Kees thuis de bus in van papa en loodgieter Paul Arts. Kleuterfantasie. Een paar buisjes en koppelstukken. Jochie ging zijn zandbak verbouwen. Komt papa Paul later mopperend thuis. Belangrijke onderdelen waren weg. Kees: 'Papa kom eens kijken in de zandbak. Heb de Hogestraat nagemaakt!' Kees groef het zand weer weg en daar kwam voor een kapitaal aan onderdelen tevoorschijn. Papa Paul en mama Gerrie konden er om lachen. Kees kreeg een knuffel.