Gydo van der Zwaluw
Gydo van der Zwaluw Foto: Maik Jansen

De Maas&Waler dat ben ik: Guido van der Zwaluw

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In deze rubriek maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Gydo van der Zwaluw
Woonplaats: Deest
Leeftijd: 33 jaar

Ik werd geboren in Nijmegen, maar groeide op in Appeltern met mijn broer en zus. Mijn vriendin woonde in Deest, en nu woon ik ook als Deestenaar in ons droomhuis naast ons vorige appartement. Ons huis is een jaar of zes oud. We hebben het gebouwd met hulp van vaklui en ondernemers uit de omgeving; vrijwel alle bouwvakkers en leveranciers kwamen uit Maas en Waal. Mijn vader en schoonvader droegen ook letterlijk hun steentje bij. Voor de aannemer was het een van zijn eerste projecten. We werkten allemaal samen, ieder met zijn eigen vaardigheden en kennis. Ikzelf had geen ervaring in de bouw. Ik wist wel hoe een hamer eruitzag, maar dat was het dan wel zo’n beetje. Het duurde echter niet lang voordat ik volwaardig opperman was. Iedere ochtend, voordat ik naar mijn werk ging, trof ik al voorbereidingen, zodat de aannemer het leuke werk kon doen, en ’s avonds was ik meteen weer op de bouw om alles op te ruimen en klaar te zetten voor de volgende dag. Je begrijpt wel, om een uur of acht was ik helemaal kapot.’

Bankwezen en horeca
Gydo werkte vroeger bij de Tuinen van Appeltern. Daar leerde hij onder andere een goede verhouding te vinden tussen bestrating en groen in de tuin. Maar heel lang in de tuin werken, nee, dat doet ‘ie liever niet, behalve na een vermoeiende dag achter zijn computerscherm, om zijn hoofd leeg te maken. Nu werkt hij al elf jaar bij de Rabobank. Oorspronkelijk was het zijn bedoeling de horeca in te gaan, als kok. ‘Maar toen ik erachter kwam dat je als kok moeilijke werktijden hebt, en dat je vaak niet met je vrienden kunt gaan stappen omdat je in de keuken moet zijn, besloot ik voor het bankwezen te kiezen. Ik heb in deze regio negen jaar gewerkt als assistent accountmanager voor bedrijven. Nu ben ik al twee jaar verantwoordelijk voor het strategisch neerzetten van programma’s voor starters op de arbeidsmarkt.’ Het mooie aan dit werk is dat hij zijn creativiteit kan doen gelden. Programma’s bedenken en organiseren, mensen ontvangen, catering regelen, sprekers uitnodigen, enzovoort. ‘Het horecadeel daarbij trekt me nog steeds; ik hou er namelijk van mensen zich thuis te laten voelen, want ik vind het sociale aspect in mijn werk erg belangrijk.’ Als hij jaarlijks met zijn vriendenclub een weekendje weg gaat (’Samen leuke dingen doen, geweldig!’) kijken ze vaak naar hem: hij kan goed organiseren en beheert de centen.

Gemeenteraad
In de Drutense gemeenteraad is Gydo een van de jonge nieuwkomers. ‘Het kost bergen tijd, maar het levert mij veel inzicht op. Ik wil graag dat we het goed hebben met z’n allen. Helaas zie ik vrij veel individualisme. Ik vind dat iedereen gehoord moet worden en dat mensen samen moeten werken en initiatieven moeten nemen. Ik denk dat iedereen wel iets kan doen: vele handen maken licht werk, maar je moet er natuurlijk wel voor openstaan.’

Hij benadrukt dat hij in de gemeenteraad niet alleen voor Druten actief is. ‘Nee, alle kerkdorpen horen erbij. We leven in een supermooie regio, maar het is allemaal niet vanzelfsprekend, vooral niet nu er steeds meer ingewikkelde en lastige uitdagingen op ons afkomen. Misschien komt er ooit nog weleens een grote gemeente Maas en Waal. Dat is bijna niet meer te voorkomen, maar het moet wel slim aangepakt worden, zodat de menselijke maat dan toch gerespecteerd blijft. Voor mij moet de inwoner uiteindelijk centraal staan, want daar draait het tenslotte om.’

NEC
Gydo mag graag naar het spel van zijn favoriete club NEC kijken. ‘Ik ga naar iedere thuiswedstrijd, gezellig, met een aantal vrienden, en na de wedstrijd natuurlijk evalueren onder het genot van een wijntje, want bier drink ik niet.’

Thuis
Thuis geniet hij van zijn twee jonge dochters; de driejarige Bibi, en Philou van 1 jaar oud. ‘En natuurlijk van mijn vrouw Tessa, met wie ik ‘s avonds graag in de tuin zit, in alle rust hier in de straat aan de rand van het dorp.’

Verenigingsleven
‘Het mooie aan onze woonplek vind ik bijvoorbeeld de uiterwaarden en de Uivermeertjes, maar evengoed het bloeiende verenigingsleven. Ik merk dat mensen er echt hun best voor doen het hier aantrekkelijk te maken.’

Door Ton van Hulst