Jambers

Volgens zijn geburen zit de schrik er goed in bij de heer Janssen. Harrie (zijn echte naam is bekend bij onze redactie) wenst liever anoniem te blijven, want ge weet maar nooit. Wel laat hij blijken te wonen in een klein huiske op de boerenbuiten, ergens tussen Horssen, Bergharen en Batenburg in. Harrie gebruikt geen WhatsApp en verstuurt nog gewoon brieven. Getypte brieven wel te verstaan, want anders zouden ‘ze’ zomaar zijn handschrift kunnen gebruiken voor iets waar het niet voor bedoeld is.

Harrie wil zich zeker niet ene zot laten noemen en neemt het zekere voor het onzekere. De afgelopen twee jaar is Harrie druk bezig geweest met het graven van een bunker. Hiervoor heeft hij een afgekeurde zeecontainer aangeschaft welke kundig onder de grond geplaatst is. Een transistorradiootje op pillen, led-pillicht, een opgeladen powerbank, geblikt en extra lang houdbaar voedsel, medicamenten, kaarsen, stekskes, een waterfilter en een ouderwetse Nokia 3310. Ook een bed en zithoek ontbreken niet, evenals een kleine, oude dieselgenerator. Zijn bunker is van alle gemakken voorzien.

Harrie zaagt niet en kijkt ook zelden tv. Hij heeft wel een tv, maar geen slimme. Ge weet immers maar nooit of er stiekem een camera of microfoon ingebouwd zit. Betalen doet hij alleen cash. Het sluiten van wederom 900 Bancontacten in Nederland maakt het leven er niet makkelijker op voor de 70-plusser. Momenteel heeft hij wat financiële issues omdat hij nog 70.000 liter desinfecterende gel in zijn schuur heeft staan, samen met 25.000 mondmaskers. Toen hij deze aankocht dacht hij; ‘ge kunt het maar in huis hebben’. Vandaag de dag is hij nadrukkelijk op zoek naar een gasmasker en jodiumtabletten. Harrie verlangt terug naar de jaren ’70. In mijn gedachten hoor ik de schorre stem van Paul Jambers. Hij zou, denk ik, zeker op bezoek gegaan zijn bij Harrie.

Door Rex Broekman