Kijk op kunst door Francien Krieg

Schilderijen met schoonheid in vergankelijkheid  

In deze rubriek bezoeken we diverse ateliers van Maas en Waalse kunstenaars. Deze week zijn we op bezoek bij Francien Krieg (48) in haar atelier in Puiflijk.

‘Ik voel me jonger dan ik er uitzie’, zeggen mijn modellen vaak, vertelt Francien Krieg (Kunstacademie en Vrije Academie Den Haag), terwijl ze in haar atelier de doeken met voornamelijk vrouwelijke naakten laat zien, in al hun rimpelige en vormelijke kwetsbaarheid.

‘Ik had een groepje oudere cursisten op mijn schilderles, en na enige tijd kreeg ik natuurlijk een band met hen. Dat leidde er toe dat ik enkelen begon te schilderen, eenvoudigweg omdat ik dat mooi vond. Het zijn wel meestal mensen met een bepaalde uitstraling. De schilderijen hebben bijna altijd een zekere wisselwerking met de toeschouwers, ze roepen altijd wel iets op. Mensen denken soms dat mijn doeken iets met seksualiteit te maken hebben, maar dat is in het geheel niet zo. Ik heb wel een keer meegemaakt dat een expositie van mijn werk voortijdig afgebroken werd omdat men het te confronterend vond.’
In een groot atelier achter haar huis geeft ze les. ‘Ik doe wel opdrachten maar niet heel vaak. Nee, dan ben ik een stukje vrijheid kwijt, dan kan ik niet helemaal maken wat ik wil.’

Internationaal bekend
Haar schilderijen komen vaak in galerieën terecht en hangen in diverse musea. Ze zijn inmiddels internationaal bekend, en tot in Amerika toe heeft Francien exposities, vaak samen met andere kunstenaars. Binnenkort verwacht ze zelfs een solo-expositie in Texas. Made in Puiflijk.

‘Sinds de coronatijd maak ik met name zelfportretten en familieportretten. Misschien zou ik ook weleens een landschapje willen schilderen, maar de mens moet voor mij toch centraal staan. Ik reageer het sterkst op schilderijen waarop mensen voorkomen. Het schilderen zie ik als een verwerking van mijn eigen emoties. Op dit moment kan ik van mijn kunst leven.’

‘Niets werkt zo lekker als olieverf.’ In haar atelier is inderdaad alles olieverf. Niet alleen op de doeken, maar ook op de vloer. ‘Ik ben niet altijd heel erg netjes, maar ik denk dat dat een beetje bij een kunstenaar hoort.’
De schilderijen zien er echter uitstekend afgewerkt uit. ‘Mijn stijl is wel wat aan het veranderen. Ik merk dat ik steeds sneller word en iets minder verfijnd schilder’, aldus Francien.

Door Ton van Hulst