De MaasenWaler Dat ben ik: Jilke Verspui

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam:                 Jilke Verspui
Leeftijd:                 20 jaar
Woonplaats:         Druten

Als je een jongedame met een grote hockeykeeperstas richting de velden van Hockeyclub Druten ziet gaan, dan kan het bijna niet missen of het moet Jilke Verspui uit Druten zijn. De 20-jarige, oorspronkelijk geboren in Leidschendam, traint er drie per week en is daar sinds haar zesde jaar niet meer weg te slaan. Ze is keepster van het Heren 2 mix team en dat is bijzonder te noemen, want zij is de eerste vrouw in Nederland die officieel in een herenteam speelt.

Verpleegkunde

Jilke is student verpleegkunde in Nijmegen waar zij op kamers woont. Ze is vierdejaars. Daarvoor zat zij op het Pax Christi College in Druten. Naast haar studie werkt zij in de gehandicaptenzorg. Ze helpt bijvoorbeeld mensen uit bed en geeft ze dagbesteding. ‘Voor mijn studie heb ik de afgelopen tijd al meerdere stages gehad op verschillende werkvelden en nu ben ik met mijn scriptie bezig’, vertelt Jilke. 

‘Dit is een onderzoek naar een verbetering van de informatievoorziening op de afdeling Verloskunde in een ziekenhuis. Verpleegkunde is heel breed, ik kan er alle kanten mee op. Zelf zou ik graag in het ziekenhuis willen werken. Ik heb een stage gehad in het Radboud Ziekenhuis en dat vond ik echt heel leuk en interessant. Het liefst wil ik dan op een kinderafdeling werken, maar ik weet nog niet precies wat. Misschien neonatologie. Het mooiste aan het vak verpleegkunde is voor mensen klaarstaan en ze helpen. Ik ben graag bezig en ik houd van actie, daarom past dit vak bij mij.’

Hockey met passie

Die actie komt zeker ook terug in haar sport: hockey. Dit is haar passie. Haar ogen gaan stralen als zij over hockey vertelt: ‘Ik ben begonnen bij de F-jeugd, vervolgens door naar de E-jeugd. Daar had ik om de week de keepersrol. Dat keepen vond ik altijd heel leuk om te doen en toen rees de vraag ‘waarom niet voor altijd?’. De knoop werd doorgehakt en ik ben sinds mijn achtste jaar vaste keeper geworden. Elke week heb ik een keeperstraining. Je leert dan nieuwe dingen en technieken en er wordt bijvoorbeeld gekeken of je een bepaalde beweging goed uitvoert. Het is heel intensief en superleuk.’

Dame in een herenteam

Op de vraag hoe Jilke in het herenteam terecht is gekomen, vertelt zij: ‘Het was eigenlijk gewoon een praktische oplossing. Bij de dames waren er te veel keepers, bij de heren was er juist een tekort. Toen mocht ik meedoen na overleg met de KNHB (Koninklijke Nederlandse Hockey Bond, red.). Echt een uitdaging, want het is net een ander spel en dus ga ik ook anders keepen en leer ik weer nieuwe dingen. Echt heel gaaf. Het spel is wat directer en is een anders snel en fysiek spel en soms ook wat meer verbaal dan het damesspel. Daar zie je veel mooie ballen en het elkaar uitspelen, bij de mannen is het 'patsboem' door de verdediging heen.' 

Competities en samenwerken

'Sinds september zijn we met de competities bezig, bijna elke week spelen we een wedstrijd. Soms merk je aan de tegenstanders dat ze zo kijken van ‘hmm, daar is iets anders’, maar ik geef er zelf geen aandacht aan. Als het moet, ga ik het gesprek aan. Dan is er begrip en is men enthousiast. Ik wil gewoon die ballen eruit duiken, daarom ben ik de uitdaging aangegaan.'
'Het mooiste van hockey vind ik om naast het verdedigen, het spel te zien en elkaar te coachen, de bal te krijgen en te scoren. En als je dan het veld afloopt met het gevoel dat het goed ging. Ik vind het gewoon een fijn spelletje en het samenwerken, dat doe ik graag.'
'Daarom vind ik verpleegkunde heel chill, omdat je daar ook samenwerkt. Dan sta je ook niet alleen. Samen bereiken we een doel en je bent bezig. Dat houdt het levendig.’

Chillen en Truffel

Jilke is een powervrouw in de dop, best druk, maar heeft zeker tijd voor haar vriendinnen met wie ze graag dingen onderneemt. Als ze weer thuis in Druten is, gaat ze graag mee uit wandelen, samen met het brave hondenbeest Truffel.

Het knusse dorpse gevoel

‘Op kamers wonen in Nijmegen is leuk en gezellig, maar toch zie ik mij hier later weer terugkomen in Druten. Hier is het dorpse gevoel, zo rustgevend. Mensen kennen elkaar. Het knusse, dat vind ik altijd zo leuk hier.'

Door Anne-Bregtje Schelfhout