Arie van Lieshout.
Arie van Lieshout. Foto: Maik Jansen

De Maas&Waler dat ben ik: Arie van Lieshout

Mens

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met inwoners van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Arie van Lieshout
Leeftijd: 54 jaar
Woonplaats: Maasbommel

Via een omweg, zoals hij het zelf omschrijft, belandde Arie vanuit Tilburg in Maasbommel. ‘Op wintersportvakantie in Oostenrijk ontmoette ik een leuke dame, aan wie ik vervolgens bleef plakken. Ik volgde haar naar Maas en Waal. Helaas ben ik, als vader van twee dochters en twee zoons, en als opa van een kleindochter, nu weer vrijgezel.’

Werken op een boorschip
Arie verblijft niet altijd in Maasbommel. Voor zijn werk als hoofdelektricien-elektronicus op boorschepen in landen als Ghana, Maleisië en de Golf van Mexico, is hij geregeld van huis. Vier weken op, en vier weken af, en dat al bijna vijftien jaar. ‘We boren op dieptes tussen de 1.000 en 3.000 meter. Het schip heeft enorme afmetingen, is 100 meter hoog, en heeft zes draaibare schroeven. Op die manier kan het gevaarte nauwkeurig op zijn plaats blijven tijdens de werkzaamheden. Ik geniet erg van de zee om mij heen. Er is zoveel te zien: walvissen, dolfijnen, tonijn (soms wel duizenden bij elkaar) en mantelroggen bijvoorbeeld. Soms lijkt het wel alsof je alleen maar vis om je heen ziet, en dan vraag ik mij af: waar komen die toch allemaal vandaan?

Ik heb ook wel een jaar of zes aan land gewerkt, in het Antoni van Leeuwenhoekziekenhuis en bij Philips Medical Systems. Bij Boskalis heb ik tien jaar lang gebaggerd. Dat was nadat ik bij de marine vertrok, waar ik op mijn zeventiende begon. Ik had ooit een bon ingevuld in de Panorama, en korte tijd later zat ik bij de marine-onderzeedienst. Je kunt wel zeggen dat water de rode draad in mijn leven is. Mijn werk heeft enkele grote voordelen: ik heb telkens vier weken vakantie, ik hoef maar zes keer per jaar te reizen, en ik sta nooit in de file, terwijl ik vroeger door heel Nederland moest reizen.’

Vissen
Als Arie thuis is gaat hij graag vissen, en brengt hij veel tijd door met zijn kinderen. ‘En nu wacht ik totdat mijn nieuwe huis klaar is, rond april of mei volgend jaar. Ik heb dertien jaar aan de Maas gewoond; mijn nieuwe huis staat midden in het dorp. In het bruisende leven van Maasbommel.’

Heldendaad
Eind augustus van dit jaar stond Arie in de kranten, zelfs landelijk. Hij had een heldendaad verricht. ‘Op de camping in Erichem stond ik op een bepaald moment af te wassen bij het sanitairgebouw, en keek toevallig naar buiten, waar twee broertjes op een skelter reden. Niets aan de hand. Maar even later lag de skelter in het water, bovenop de twee kinderen. Ik dacht niet na, smeet de afwasborstel neer en viste de kinderen uit het water. Vervolgens riep ik om hulp. Gelukkig liep het allemaal goed af, maar ik was wel geschrokken. Gek genoeg heb ik daarna gewoon de vaat afgemaakt. Achteraf geloof ik dat het toen nog niet helemaal tot me doorgedrongen was. Maar ik moet zeggen dat ik er nu nog wel last van heb; het heeft mij emotioneel meer geraakt dan die kinderen, denk ik. Soms moet ik er echt om janken. Dan denk ik aan hoe het zou zijn geweest als het om mijn eigen kinderen had gegaan. Ik kreeg nog wel een mooie bedankbrief van de gemeente, waarin gezegd werd dat ik waarschijnlijk erger had voorkomen.’ Arie voelt zich nu niet een soort held of zoiets dergelijks. Via Facebook kreeg hij uiteenlopende reacties van mensen, die soms onterecht de schuld bij de ouders legden. ‘Maar die mensen wisten helemaal niet hoe het gebeurd was, ze riepen dingen zonder de situatie te kennen.’

Fotografie
Als hobby heeft Arie fotografie. Dat gaat hem goed af, getuige zijn prijs bij de lokale fotowedstrijd ‘Het Perfecte Plaatje’. In het Maasbommelse Hanzehuys siert een meterslange, uitvergrote foto de Maas en Waalzaal. ‘Ik fotografeer het liefst landschappen. Maar dan moet er wel ergens water op staan’, voegt hij er gauw aan toe, lachend.

Maasbommel
‘In Maasbommel hoef ik mij geen moment te vervelen’, laat Arie weten. ‘Ik vind hier rust en heb er een fijn sociaal leven opgebouwd. Ik ben lid van de Raad van Elf en zorg elk jaar met plezier voor carnavalskrant De Bommelaer.

Ik kan helaas geen Prins Carnaval worden, daarvoor ben ik nou eenmaal te vaak in het buitenland. Hopelijk leeft het carnaval weer op na die vervelende coronaperiode.’

Door Ton van Hulst