Afbeelding
Foto: Ger Loeffen

Ans

Column Column Babbels

Het boek is dicht. We kunnen allemaal rustig gaan slapen. Er zit definitief niets onwettigs, illegaals of risicovols aan de 750.000 ton granuliet die in het project Over de Maas zijn gedumpt. 

Althans, dat beweert de Raad van State na een uitgebreid onderzoek. En u weet, ons hoogste rechtsorgaan zit er nooit naast. Nou ja, op de toeslagenaffaire na dan. Dat drama is nog duizelingwekkender dan de hoeveelheid granuliet die in het water is gestort. Laten we ervan uitgaan dat er in deze kwestie zorgvuldiger is gewerkt.

Eén ding staat wel als een paal boven water: de inwoners van West Maas en Waal mogen blij zijn met hun gemeente en met name wethouder Ans Mol. Nee, da’s geen grapje! Ondanks de beperkte middelen die een gemeente heeft, bleef ze strijden tegen de gebrekkige transparantie. Ze pikte het niet en wilde antwoorden.
Mol trok zich niks aan van allerlei provincies of landelijke overheden. Ze trok haar eigen plan en had geen boodschap aan hoge heren of laatdunkende onderzoekers. Ze liet zich niet met een kluitje in het granuliet sturen en vocht door tot de Raad van State.

Overigens mag ook de rol van onderzoeksprogramma Zembla niet onderschat worden. Helaas lag het grootste deel van die rotzooi… pardon, ‘definitief niet onwettig, illegaal of risicovol granuliet’ al op de bodem voor de eerste uitzending van Zembla een feit was. Het leed was geleden.

Toch heeft Ans Mol wel degelijk iets bereikt. Er is vanaf nu geen gemeente meer die klakkeloos ondefinieerbare rommel in hun plassen laat storten om de boel minder diep te maken. Voor West Maas en Waal is het te laat, maar bij iedere zandwinning zal de naam van Ans Mol klinken en da’s pure winst.

Het boek is dicht. Wie weet kunnen we de boel nu op andere dossiers wat minder laten verzanden.

Door Patrick Huisman