De Maas&Waler dat ben ik: Hans Peters

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Hans Peters
Leeftijd: 67 jaar
Woonplaats: Weurt

Op hetzelfde moment dat het vriendelijke geluid van de trekbel naast de deur van het rijksmonumentale pand door het stille straatje galmt, klinkt vanachter de heg een stem. ‘Bij boeren kom je achterom’, roept Hans Peters. Hij ziet er niet echt uit als een boer, maar wel een beetje als een bourgondiër. Hans is ook geen boer. Zijn leven draait niet om boeren, maar om boeken. Het scheelt slechts één letter.

‘Ik ben opgegroeid in het Nijmeegse Waterkwartier, dat weleens Le Quartier de l’Eau werd genoemd, want dat klonk een stuk chiquer. De meeste jongens uit mijn buurt kwamen daar op de verschillende fabrieken terecht, zoals die van Brocades, die net als de andere fabrieken een bijnaam had: de Wattenkeet. Op woensdagmiddagen speelde ik vaak met boerenzoons uit Weurt. We hadden nogal eens contacten met boeren uit Maas en Waal, die met karren vol fruit en groenten naar de veiling op de Marialaan kwamen, en zo ervoer ik de integratie van de stad en het platteland. Ik hou van werken in het groen, en heb altijd wel landjes gehad. Nu geniet ik van mijn moestuin en een kas. We kunnen vrijwel zelfvoorzienend zijn: we maken ons fruit zelf in en laten sap persen uit onze appels en peren.’

In zijn werkzame leven, voordat hij afgelopen januari met pensioen ging, zat Hans altijd in het boekenvak. Als directeur van landelijke boekhandels onder andere, en in andere functies in die branche, veelal bestuurlijk. Hij was als bestuurder betrokken bij de organisatie van de Boekenweek (CPNB), en samen met het personeel bij de doorstart van boekhandel Dekker v.d. Vegt. Hans was tevens voorzitter van het Nijmeegse muZIEum, en gedurende vijftien jaar voorzitter van de openbare bibliotheek in Beuningen. Ook bij de Fanfare NAG in Weurt hanteert hij de voorzittershamer. ‘Wat ik het liefste doe is het realiseren van onderscheidende dingen, zoals crowdfunding voor diverse projecten. Ik ben denk ik eerder een initiator dan een beheerder. Als een project eenmaal loopt ga ik weer op zoek naar iets nieuws.’

Zestiende-eeuwse boerderij
Zijn imposante vroeg zestiende-eeuwse boerderij, een van de alleroudste gebouwen van heel Maas en Waal, begon volgens Hans als een simpel woontorentje met een gracht eromheen. ‘Kijk, daar aan de voorgevel is nog een restje zichtbaar van de toren. En moet je deze foto eens zien, uit 1980.’ De zwart-witfoto getuigt van een triest, totaal geruïneerd pand, waarin de huidige situatie nog maar net te herkennen valt. ‘Ik denk dat heel de vroegere Weurtse jeugd hier ooit wel eens binnen is geweest. Om fikkie te stoken, voor een eerste vrijpartij, om een stiekem sigaretje te roken of om kattenkwaad uit te halen. Maar nu ziet het er weer piekfijn uit.’

Alleseter
Het interieur vertoont een smaakvolle combinatie van oud en modern, met aan boeken gerelateerde schilderijen en zeefdrukken aan de muren. ‘Ja, ik heb uiteraard veel contacten gehad in de boekenwereld. En veel gereisd. Als boekhandelaar zit je echt niet de hele dag betaald verhaaltjes te lezen. Het is vaak sjouwen met pakketten boeken, bestellingen regelen en zorgen dat je bij blijft. In een beetje boekwinkel heb je wel zo’n tachtig- tot negentigduizend titels staan, die allemaal uniek zijn, niet uitwisselbaar. Dat vind ik mooi. Vergelijk het maar een beetje met oude muziek. En elk jaar komen er in Nederland wel achttienduizend nieuwe bij. Ik lees ongeveer vijfentwintig boeken per jaar: documentaire boeken, over het interbellum en het op gang komen van de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld, maar net zo goed poëzie en fictie. Ik vind wel dat de lezer een soort eigen inzet moet tonen, met andere woorden, hij moet er wat moeite voor doen. Voorts lees ik graag biografieën, verhalen over sport et cetera. Eigenlijk ben ik een alleseter als het om boeken gaat. Maar het moet nou ook weer niet zo abstract zijn dat je het nauwelijks kunt begrijpen. Weet je wat ik bijzonder fraai vind? De Vlaamse schrijvers. Die hebben vaak zo’n prachtig woordgebruik met bijzondere klanken. Kortom: de wereld van het boek is een enorm rijke wereld.’

‘In Weurt begint het zuidelijke Nederland, gekenmerkt door vrolijkheid en levenslust, gemoedelijkheid en behulpzaamheid. Toen ik hier pas woonde had ik een elektriciteitsprobleem. De elektricien loste het voor me op en vroeg als betaling een krop andijvie. Bijzonder toch?’

Door Ton van Hulst