Dichterbij: Ouwer

Hij groeit mi zunne kop
steeds wijer naor de aarde
de rug wordt alsmar krommer,
die hij nimmer spaarde

Het eelt op bèi-j zun haende,
van keinds af aon gewerkt.
En nou nóg alle dage,
al is het wel beperkt

Ut laend dè ligt ‘r altèd
onberispelijk bij.
De earpel en de gruuntes
staon prachtig in de rij.

Ut is z’n lust en lèève.
Hij is ‘t-er efkes uit.
Mi ut teule van de gruuntes
en ut plukke van ’t fruit.

Toch is er iets veraenderd
ut gee steeds minder vlot
steeds vaker uit balans ôk
nie mèr die jonge God.

Ut kum geduurig veur
dè t’ie wel iets vergèt
Wè t’ie vandaag nog wit
dè is ie mèrge kwèt

Ut kum vast dur de lèèftèd
hij is nie mèr zô piep
mar hij lust nog gèrn un borrel
en hij rôkt nog in ’t geniep

Al gee ut nie zô snel mèr
Lèkt alles afgeremd
Geniet hij van de dage
die nog zijn vurbestemd