Rinie van Haren.
Rinie van Haren. Foto: John van Gelder

Dichterbij: D’r nije jèske

Column Dichterbij

Net vur klokslag zeuven
stapt ze struis in ’t middenpad
dur de kerk naor veure.
Dè hèt ze heel goed ingeschat.

De hakke van d’r schoenen
klakkend op de vloer.
Het galmt dur de gewelven.
Ze stapt mi veul bravour.

Net vur ze wil gaon zitte
kikt ze nog ’s schieluk um.
Ze hèt de volle aandacht.
Daor ging ut heur mar um.

D’r splinternije jèske
mi die zachte bonte kraag,
hèt iedereen kunne zien nou.
En dè woo ze toch zô graag.

En tijdens de communie
gee ze ruim teveure staon.
Vur wie ut nie gezien hèt:
Ze hèt ‘r nije jèske aon.

Parmantig lup ze wijer.
Maar zonder teveul haost
Want nou kik de notaris
en z’n vrouw die lup t’r naost.

En ès de mis vurbij is
blèf ze op ut pleintje staon.
want de vrouw van de notaris
die sprèkt heur efkes aon.

‘Ut is wèl un heel mooi jèske.
Mar ’t mot mèrge zeker trug?
Want ut kartje van de winkel
hing te bungelen op oewe rug.’

Door Rinie van Haren