Daan Roelofs.
Daan Roelofs. Foto: John van Gelder

De Maas&Waler dat ben ik: Daan Roelofs

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Daan Roelofs    
Leeftijd: 65 jaar
Woonplaats: Beneden-Leeuwen  

Onder een vriendelijk zonnetje op het terras van zijn huis zit Daan, de rust zelve. Terwijl hij af en toe een blik werpt op de camper die een paar meter ver staat, vertelt hij zijn verhaal.

‘Eigenlijk ben ik ginnen echte Moas en Woaler. Ik kom uit Doornenburg. Ik nam daar ooit het boerenbedrijf van mijn ouders over, waarna ik in het Brabantse dorpje Lierop terechtkwam. Daar werkte ik bij een kalvermesterij. Later veranderde ik van baan, maar bleef wel in de mij goed bekende kalverwereld, als vertegenwoordiger. Brabant en de Veluwe, daar werkte ik. Mijn toenmalige vrouw was afkomstig uit Wamel. Zij wilde graag dicht bij haar familie wonen, en dat kwam mij erg goed uit: zo zat ik dus mooi midden in mijn werkgebied.’

Natuurgids
Een paar jaar later echter verliet Daan de wereld van koeien en kalveren en vond hij een baan bij Jagtenberg plastics. Nu geniet hij van de vrijheid. ‘Ik heb zeg maar een soort WW, maar gelukkig geen sollicitatieplicht. Zo heb ik tijd om toch nog iets voor de maatschappij te doen. Ik heb een cursus gevolgd met de bedoeling natuurgids te worden. Ja, de natuur is gewoon mijn hobby. Ik ben nu dus officieel gediplomeerd natuurgids.’ Als zodanig coördineert hij onder andere de IVN jeugdstruingroep, voor kinderen van zes tot twaalf jaar. ‘Maar dan wel zonder hun ouders erbij,’ zegt Daan nadrukkelijk, ‘dat maakt het een stuk eenvoudiger, want als de ouwelui er niet bij zijn gedragen de kinderen zich volkomen anders, dan zijn ze veel makkelijker hanteerbaar.’

Daarnaast verzorgt hij de monitoring van de Schone Rivierenactie. Met een aantal vrijwilligers ruimen ze zwerfvuil op. Het statiegeld van plastic flesjes wordt gedoneerd aan goede doelen. ‘En je hebt wel gehoord van die Duitse kratten die aangespoeld waren hier? Die hebben we allemaal terugbezorgd bij de eigenaar, die er nog een mooi bedrag voor teruggaf ook. De opbrengst ging naar de slachtoffers van de overstromingen en naar KiKa. Tijdens een grote opruimactie heeft de Zwerfafvalbrigade Beneden-Leeuwen wel negen aanhangers rommel van de stranden gevist, alleen al hier aan de Leeuwense Waard. Ons werk heeft beslist effect: je kunt al zien dat het langzaamaan schoner wordt.’ 

Daan is als bestuurslid van het IVN tevens betrokken bij belangrijke zaken als biodiversiteit en energietransitie. ‘We moeten nu echt actie ondernemen, elk jaar dat we wachten maakt het moeilijker goede resultaten te bereiken. Gelukkig kan ik vrij veel tijd besteden aan het IVN. Ik ben trots op onze ruim tweehonderd vrijwilligers!’

Met de camper rijdt hij straks samen met zijn vrouw het liefst – uiteraard – de natuur in. ‘Die camper geeft je vrijheid, je hoeft geen tent op te zetten en je kunt midden in de natuur staan. Voorlopig gaan we in Nederland rondrijden. Nederland heeft echt veel te bieden, het rivierengebied bijvoorbeeld staat hoog op ons lijstje. En niet te vergeten de eilanden.’ Daan heeft de Mercedesbus geheel zelf omgebouwd, maar is er nog niet mee weggeweest. Binnenkort maken ze de eerste rit: ze gaan naar een bruiloft en blijven dan daar overnachten, voor de eerste keer in hun mobiele huisje.

‘Gelukkig kan ik veel zelf. Zo heb ik bijvoorbeeld in het huis in Alphen waar we vijfentwintig jaar gewoond hebben alle kamers wel een keer onder handen genomen. En nu klus ik als handige opa van vijf kleinkinderen regelmatig bij onze drie dochters. Maar grote verbouwingen, nee, daar begin ik niet meer aan hoor. Ja, want ik heb hier ook nog een moestuin. Kijk, daar, daar staat mijn broeikas. Dat was eerst een volière, maar ik heb er een kas van gemaakt. Sporten doe ik niet, dat is niets voor mij. Ik ga liever een keer naar een muziekfestival, naar Festival Zeeltje bijvoorbeeld. Dit jaar was het er weer erg gezellig.’

Lauwe
‘Beneden-Leeuwen heeft gelukkig nog zijn dorpse karakter kunnen behouden. Het is er gemoedelijk; je kunt zomaar een gesprekje aangaan met mensen die je niet kent en er is een prima winkelaanbod. Ik wil graag nieuwe dingen uitzoeken en organiseren. Als je hier iets wilt organiseren, is dat niet zo moeilijk; je krijgt vrij gemakkelijk ondersteuning en hulp. Dat ondervond ik ook bij het opzetten van het Klompenpad. En het dorp ligt natuurlijk mooi centraal in het land.’

Door Ton van Hulst