Dichterbij: Druute van toen

Hij mijmert over Druute
van honderd jaor gelee.
Plaotjes van die mooie tèd
brengen herinneringen mee.

Druute waar ut Haagje.
Daor wônden Kwartjesheren.
Bij Mieneke van de Ster,
kon-de de kont nie keren.

Toon de Mous in ’t keujeshok
mi de harmonika op en neer.
‘Vrèète kan ‘k nie vur ‘m kope,
meziek make des te meer.’

Daor ging Fiepke d’n Kolenboer
Onder de kar zunne’n hond.
Mi kolen en pitterolie
ging hij ut durrup rond.

Achter de muur van Boldershof
daor schuilde stil verdriet.
Ut gesticht van idiote mèskes,
in un beschermd gebied.

Bij Marinus en Daatje Kuiper
kochte zuuthout vur un cènt.
De Leste Mert is ès vanouds,
de snert rûkt pertinent.

Pööke ging op Veastenaovund
zingend langs de deur.
Gekke Bernhard en Maotje Mulder
die gaven Druten kleur.

Druute is vandaag d’n dag
ôk himmoal nie verkeerd.
Al is d’r veul vereanderd,
de historie floreert.

Door Rinie van Haren