De Maas & Waler, dat ben ik: Niny Baltissen

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Niny Baltissen
Leeftijd: 60 jaar
Woonplaats: Bergharen

‘Ik kom uit het Limburgse. Geleen, om precies te zijn. Maar ik wilde erg graag naar Nijmegen en deed daar mijn studie. Eigenlijk had ik mijn zinnen gezet op de toeristensector, maar het werd een secretaressenopleiding. Daarna verdiepte ik mij in de antropologie, om ten slotte de lerarenopleiding huishoudkunde en gezondheidskunde te gaan doen.’

Aan haar Nijmeegse tijd heeft Niny goede herinneringen. Ze werkte met veel plezier in verschillende eetcafés en heeft toen twee nu nog dierbare vriendinnen leren kennen. Vervolgens zette ze zich in voor de gasten van een jeugdherberg in Frankrijk, in de Jura. ‘Dat was wel bijna altijd vroeg opstaan hoor, want ik moest zorgen dat het hele ontbijt klaarstond voordat de gasten gingen skiën. Daarna had ik zelf soms ook nog wel even tijd om lekker de sneeuw in te gaan. Ik deed er alle werkzaamheden: helpen bij de kok in de keuken, kamers schoonmaken, noem maar op. Natuurlijk heb ik daar wel mooi mijn Frans op kunnen halen. Hoewel, ze spraken daar een dialect dat erg moeilijk verstaanbaar was…’

Van de zorg naar docent
Uiteindelijk belandde Niny in de thuiszorg. Daar kwamen haar kwaliteiten en haar opleiding goed van pas. ‘Ik wil graag ontwikkelen en mensen stimuleren, dat was ook mijn drijfveer toen ik docente werd op het MaasWaal College in Wijchen. Ja, het was wel echt een hele omschakeling, van de zorg naar grote klassen vol puberende jongeren die niet altijd even gemotiveerd in de banken zaten. Ik besloot het een jaar aan te zien en kwam er toen achter dat de hele onderwijswereld toch wel mijn passie was. Met name de dynamiek en het omgaan met de leerlingen trok mij aan; ik probeerde uit te gaan van waar ze goed in waren en liet hen op die manier trots zijn op zichzelf.’ Samen met enkele anderen zette Niny het buitenschoolleren binnen de afdeling Zorg en Welzijn van het MaasWaal College op.

Aanschuiftafel
Omdat koken een rode draad is in haar leven (ze heeft tevens een koksopleiding gedaan), was het niet vreemd dat ze deelnam aan een groepje dat de zogenoemde ‘aanschuiftafel’ organiseerde, voor ouderen in Bergharen. ‘Later heb ik wel het organisatiestokje overgedragen, maar ik maak nog wel iedere keer de soep. Jammer dat dat vervelende virus nu roet in het eten gooit, want zoals iedereen weet: samen eten verbindt.’ Vanuit de KBO ontstond er een kookgroep voor mannen. Die activiteit is in de Zandloper waar het telkens gezellig en gezond samen smullen is. ‘Ik ben er blij mee dat de beheerder uitstekend met ons meedenkt, dat helpt echt.’ Maar ook de jongeren op de basisschool willen graag koken voor ouderen. Voor hun oma, buurman of buurvrouw. Zo worden tevens oud en jong verbonden met elkaar. Ook daar wil ze graag haar bijdrage aan leveren.

Dorpsondersteuner
Er bleek behoefte te zijn aan meer zorg. Vanuit MeerVoormekaar, die met expertise het project ondersteunt, ging daarom een pilot van start met het doel de dorpsbewoners voldoende zorg te geven, zich prettig te laten voelen en onderlinge hulp te coördineren in Bergharen en Leur. Niny is dorpsondersteuner, samen met een Hernense collega. ‘De pilot loopt drie jaar’, legt ze gedreven uit. ‘We hebben prima contacten met de huisarts, de KBO, de fysiotherapeut, de buurtzorg en de Zonnebloem. Door die korte lijntjes kunnen we gezamenlijk de leefbaarheid vergroten. Ik kan wel zeggen dat ik trots ben op Bergharen, want de mensen doen hier heel veel voor elkaar. Het zijn misschien vaak kleine dingen, maar die betekenen soms meer dan je denkt. De leerlingen van de basisschool bijvoorbeeld hebben leuke hartjes en bloemetjes gemaakt en als ze die dan rondbrengen ontstaat er meestal een leuk gesprekje. We weten dat dit initiatief erg gewaardeerd wordt. We hebben een folder rondgebracht, we weten dat de mensen ons wel weten te vinden. Ik herhaal het nog eens: het gaat allemaal over verbinden.’

Niny is erg gecharmeerd van de Zandloper en de Uitloper, maar misschien moeten de Bergharenaren het nog een beetje meer ontdekken. ‘Het is gewoon een mooi podium om samen te komen, eigenlijk net zo iets als de bibliotheek, waar ik vrijwilliger ben. Bergharen kent een grote betrokkenheid van veel inwoners, het is actief en leefbaar en daar draag ik graag (met hulp van anderen) een steentje aan bij.’

Door Ton van Hulst