D’n urste schôldag

Wè waar ’t kealje schouw nog
toen ie binnenkwaam in de klas.
Gebrocht hier dur z’n moeder,
die ‘m veasthiel aon zunne jas.

Al lachend kwaam de zuster
naor ’t klèène jong gelope.
‘Vandaag gaat er voor jou
een nieuwe wereld open.’

De non stee op de kleuterschôl
alle dage vur de klas.
’t menneke krèg un pleatske
dicht bij ut vensterglas.

Z’n moeder zwaaide nog ‘s
toen ze umkeek bij de deur.
Ze vond ’t veast ok moeluk,
want ze hâ un rooie kleur.

De les begon mi bidden.
mi un urste Weesgegroet.
Al wies ut klèène jungske
hillemoal nie hoe dè moet.

Daornao mocht-ie gaon speule
in de grote blokkenhoek.
en laoter ging-ie kleuren
in un heel dik plaotenboek.

’t was ammoal mar vrèmd hier,
hij was gedurig afgelèi-jd.
al hâ zuster Antonio
dizze dag goed vurberèi-jd.

’t menneke, nog verlèège,
was nog un bangerik.
’t was echt, ik kan het ut weten,
want dè menneke – was ik.

Door Rinie van Haren