De Maas&Waler dat ben ik: Guus van Kampen

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam: Guus van Kampen
Leeftijd: 54 jaar
Woonplaats: Druten

Guus van Kampen werkt in Utrecht en elke keer als zij terugkomt van haar werk, rijdt zij over de Prins Willem-Alexanderbrug richting Druten. ‘Dat moment is voor mij een gevoel van volledig thuiskomen’, vertelt Guus. ‘De uiterwaarden, de rivier, het landschap, de natuur om mij heen, ik vind het helemaal fantastisch en ik geniet ervan.’

Wonen en werk
Geboren in De Bilt en wel zestien keer verhuisd, van Groningen tot Maastricht en alles wat daar tussen ligt, is Druten sinds 2002 voor Guus een plaats waar ze nooit meer weg wil en waar zij met veel plezier woont. Haar twee kinderen zijn hier opgegroeid en die staan inmiddels op eigen benen. Sinds 2019 kent zij Peter met wie zij in 2020 is getrouwd. Samen wonen zijn in het ouderlijk huis van Peter, samen met de jonge husky Shadow en katten. Guus werkt als persoonlijk begeleider in een woonvorm voor verstandelijk gehandicapte mensen met een psychiatrische achtergrond.

Kunststudie en houtsneden
Guus studeerde vroeger tekenen, schilderen en grafiek aan de Kunstacademie in Groningen waar zij cum laude afstudeerde in drie specialiteiten: schilderen, tekenen en houtsneden. De houtsneden waren gericht op gotische kerkinterieurs, wat zij een prachtige bouwstijl vindt. Guus: ‘Sinds kort ben ik weer begonnen met het maken van houtsneden, maar dan van zangers en zangeressen. Die inspiratie komt voort uit een prachtige reis die ik samen met mijn jongste dochter maakte naar Cuba. Ik portretteer ze op een speciale manier, vooral de power van het zingen laat ik zien.’

Klussen als passie
‘Maar mijn grootste passie is klussen, huizen verbouwen’, aldus Guus. ‘Van de nok tot de riolering, en alles wat daar tussen in zit, kan ik aanpakken. Dit klussen heb ik allemaal geleerd van mijn vader. Je ziet hem achter mij op de foto als klein jochie bij zijn vader op de arm met zijn duimpje omhoog. Hij was altijd aan het verbouwen en dat heb ik als klein kind meegekregen en zei altijd: “I do it my way”. Mijn grootste renovatieproject was samen met mijn vader in Hilversum, waar ik mijn huis uit 1892 compleet heb verbouwd. Dat was ook tevens het laatste project samen, helaas. Hij is vier jaar geleden op 80-jarige leeftijd overleden. Voor mij is mijn vader mijn grote voorbeeld en mijn baken om positief in het leven te staan.’

Creativiteit
Hun huidige huis in Druten is Guus ook aan het verbouwen, van isoleren, stuken, metselen, tegelen, elektra, noem maar op, zelfs de tuin wordt meegenomen. De woonkamer heeft zij voor het grootste gedeelte opgeknapt, het trapgat, gang en hal zijn voorzien van verlichting met sensoren.

De creativiteit van Guus zie je overal terug, bijvoorbeeld in een tegelwand achter de kachel en de speciaal vormgegeven balken in de kamer. Haar passie voor kunst verwerkt zij in haar passie voor verbouwen, waarbij zij steeds rekening houdt met de bouwstijl van het huis zodat het geheel klopt. ‘Ik vind het mooi om dit huis helemaal naar onze zin te maken. Hiervoor woonde ik in een appartement in Druten. Toen we dit huis konden kopen, was mijn hart weer blij: “oh, nu kan ik weer klussen!” En we hebben genoeg plannen met dit huis voor nu en in de toekomst, dus mijn passie voor klussen komt niets tekort.’

Druten
‘In dit huis wil ik samen met Peter oud worden, ik voel me hier thuis en ik hoef niet meer weg. En dat komt ook door Druten zelf. De mentaliteit van de Drutenaren en van heel Maas en Waal vind ik heel fijn. De voorzieningen zijn goed en ik vind het zo leuk dat er plekken als De Veerdam worden ontwikkeld. Ik mis hier eigenlijk helemaal niets. Alleen de kinderen heb ik ooit weleens gehoord over de beperkte uitgaansmogelijkheden.’

‘Ik heb jaren in de stad gewoond en toen dacht ik “ik wil nooit op het platteland te wonen”, maar nu ik in een dorp woon, zeg ik “ik hoef nooit meer in de stad te wonen”.

Door Anne-Bregtje Schelfhout