Foto: Trudy Kunz

Stappenteller

wo 31 mrt 2021, 12:07

Ik heb een app op mijn telefoon die mijn stappen telt. Idee van mijn vriendin. ‘Hartstikke leuk’, zei ze, ‘dan kijk je ’s avonds hoeveel je hebt gelopen. Bij tienduizend stappen heb je voldoende bewogen en blijf je fit.’

Tienduizend stappen! Dan sta je op de maan. Maar mijn gewrichten beginnen een beetje vast te roesten, dus vanaf nu pas ik niet meer op mijn tellen, maar tel ik mijn passen. Per telefoon dus. En daar zit ‘m de kneep. Ik vergeet dat ding steeds. Gisteren heb ik boodschappen gedaan, en toen ik thuis kwam lag mijn mobieltje op de bank. Moest ik weer terug om mét telefoon nog een keer dezelfde wandeling naar en door de supermarkt te maken. Mensen keken raar op toen ze me steeds met lege handen van de schappen en vitrines naar mijn winkelwagentje zagen lopen.

Vorige week was het nog erger. Toen ruimde ik mijn schuur op. Zes keer naar de milieustraat gereden met gescheiden afval. Mobiel vergeten, weer zes keer heen en weer moeten rijen. Ik voelde hoe ik met bevreemding bekeken werd toen ik steeds lege kratten boven de containers omkiepte en daarna terugzette in mijn autootje.

Ook in en om het huis vergeet ik dat telefoontje steeds. Als ik naar de wc ga, het gft-afval naar de container breng of het oud papier buiten zet. Laatst maakte ik een lange wandeling door de uiterwaarden. Bleek mijn telefoonbatterij leeg. De route nog een keer in de stromende regen gelopen.

Mijn vriendin is zeer tevreden. ‘Als je alle afstanden twee keer aflegt moet je de score aan het eind van de dag gewoon verdubbelen. Klaar!’

Die heeft makkelijk praten. Ik leid een dubbelleven, waarin geen plaats meer is voor ontspanning. Weg met die app!

Door Bas van der Hoeven

reageer als eerste