Verzamelaar vindt liefdesbrieven van Stoottroeper

Stoottroepers, ballet en liefdesbrieven

BENEDEN-LEEUWEN - ‘Als kind van ongeveer 9 jaar werd ik mij bewust van mijn sterfelijkheid. Juist in die periode nam Rudi van Dantzig, een wereldberoemde balletdanser, afscheid van zijn carrière. Ik vond hem een bijzondere man, en zijn uitspraak dat zijn leven er zonder ballet waarschijnlijk volkomen anders zou hebben uitgezien, liet mij niet los. Wat is dat dan, ballet?’ vroeg Andries van Beek zich af.

Een jaar of tien later begon hij te verzamelen. Op een boedelveiling kocht hij een oude hutkoffer, met inhoud, die had behoord aan een Hongaarse balletdanseres uit de jaren ’20.
‘Ik begon een historisch onderzoek naar haar en werd gaandeweg verliefd op haar, postuum uiteraard. Nu verzamel ik alles wat met (voornamelijk Nederlands) ballet van tussen 1945 en 1975 van doen heeft. Maar ook heb ik een programmaboekje van ‘La Sylphide’, de allereerste balletuitvoering op Spitzen, uit 1832. Later kreeg ik het archief van Margot van Wilgenburg, bekend van het Nederlands Ballet. Met een grote verhuiswagen haalde ik alles op uit een zeer chique woning in Amsterdam.’

Liefdesbrief
Eenmaal thuisgekomen begon Andries aan een mega-klus: het uitzoeken en sorteren van tientallen dozen materiaal. Tussen allerlei papieren en foto’s vond hij een interessante brief, een liefdesbrief van een Stoottroeper uit 1944. Soldaat v.d. Akker met RAF-nummer 2796014 was Margots jeugdliefde. ‘Ik zou graag meer van hem willen weten. Misschien zijn er mensen die mij verder kunnen helpen. Frappant hè, dat de naam ‘van den’ of ‘van de’ Akker in deze omgeving veel voorkomt, en nog frappanter vind ik het dat ik deze brief ontdek, hier zo dicht bij het Stoottroepersmonument.’

Liefde voor ballet
In de loop van de tijd heeft Andries zich ontwikkeld tot een autoriteit, zeg maar dé autoriteit op balletgebied. Heel balletminnend Nederland kent hem. Beroemde dansers en danseressen sturen hem persoonlijke post of schonken hem hun archief. Op lange schappen en in diepe kasten staan tientallen mappen met foto’s en documenten, en uiteraard ontbreken ook enkele paren balletschoentjes niet. ‘Inmiddels heb ik zoveel materiaal dat ik er wel een klein museum mee zou kunnen vullen. Je weet maar nooit: als ik een geschikte ruimte zou kunnen vinden zou ik die wel willen inrichten.’

‘Binnenkort ga ik kijken bij een boedelruimer, die allerlei filmpjes heeft gevonden. Hij belde mij op: “Misschien zit er iets voor jou bij”. Ik ben er nu al zenuwachtig over. En laatst kreeg ik een telefoontje van een stokoude vrouw uit Spanje. “Ik weet dat u een archief heeft, en ik denk dat mijn liefdesbrieven van vroeger daar tussen zitten. Wilt u die onmiddellijk vernietigen?” En inderdaad, ik vond ze.’

Erfgoed
Uiteindelijk wil Andries graag zorgdragen voor een stukje erfgoed. ‘Misschien wel triest dat ik zoveel heb. Er zou meer belangstelling voor moeten zijn…’

Door Ton van Hulst