Dichterbij: Kwit ut soms nie

Heurde ik jou daor net lachen?
Zaag ik jou daor bovendien?
Bende gij vanaovund bij me?
Of verbeeld ik ’t misschien?

Ik denk dukker trug aon vroeger.
Altèd was ik dan mi jou.
Och, wè hebbe we gelachen
en gij bleef me altèd trouw.

Laotst wies ik toch nie goed mèr
waor dè gij waart hingegaon.
En of ik vur diejen middig
ut gasstel hâ uitgedaon.

Nou zit ik hier in ’n vrèmd huis.
Wurrum dè wit ik eig’luk nie.
Mar ik mis oe nou ik hier ben.
Daor zitte miense en ik wit nie wie.

Ik krijg zodrèk nog wè te drinke.
en dan mot ik naor m’n bed.
Mar urst wor’re dur un zuster
pille vur mijn klaorgezet.

Ik verbeeld me dukker dingen
en vergèèt ok steeds de tèd.
Wè ik giester heb gegèète
ben ik mèrge al wèr kwet.

Ik denk dè ‘k mèrge nao ‘t ontbijt
mar ’s mooi naor huis zal gaon.
Want daor vuul ik me veul bèèter
en wit ik alles wèr te staon.

Nou vurrut, urst maor gaon slaope.
In dè klèène vrèmde bed.
Zurg-de gij dan es ik thuis kom
dè de koffie is gezet?

Door Rinie van Haren