Kaartenhuis

Nederland stort in elkaar als een kaartenhuis. Het niet in staat zijn injectienaald en arm bij elkaar te brengen, was slechts een speldenprik vergeleken bij de ellende die ons nog wacht. Alleen de media en de allerrijksten spinnen garen bij deze chaos en hitsen iedereen op tegen iedereen. Verdeel en heers.

Een onzichtbare vijand heeft onze vermeende superioriteit volledig ontmanteld. Een virus, een microscopisch organisme, is ons de baas. De overheid staat machteloos. Zelfs ons uitgeklede pang-roepende leger kan de opmars van de muterende vijand niet stoppen. Wetenschappers komen niet veel verder dan het herroepen van wat ze de vorige dag nog stellig verkondigden.

Onze ruimdenkende, aangeharkte, rechtvaardige verzorgingsstaat is volledig door het ijs gezakt. Volksvertegenwoordigers vertegenwoordigen vooral zichzelf en hebben openlijk lak aan het steeds luider loeiende stemvee.

Het virus legt bloot wat de afgelopen decennia steeds dieper wortelschoot. We zijn geen samenleving meer, maar zelfzuchtige individuen die zo bezig zijn met het bevechten van hun rechten dat ze hun plicht verzaken.

De simpele voorbeelden liggen letterlijk op straat. En in de berm. Kijk naar alle rotzooi langs (snel)wegen. Achteloos uit auto’s gegooide rommel, laat schrijnend zien dat we geen enkele rekening houden met andere zaken dan eigenbelang.

Demonstreren tegen iets of niets ontaardt steeds vaker in geweld, brandstichting en plundering. De politie spreekt daarna van een ‘relatief rustige nacht’, waarschijnlijk om hun gebrek aan mens- en daadkracht te verbloemen.

En de bestuurders? De mensen die alles in goede banen moeten leiden?

Die voeren campagne of overtreden de regels die ze zelf hebben opgelegd. Die vechten liever met elkaar om het pluche dan voor het algemeen belang.

Een microscopisch organisme heeft de teloorgang van Nederland genadeloos blootgelegd. Ons mooie land, waar we ooit zo trots op waren.

Bas van der Hoeven