De Maas en Waler dat ben ik: Bert Palma

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier? Het resultaat, een inkijkje in het leven van, al dan niet geboren en getogen, Maas en Walers, geïllustreerd met een karakteristiek portret.

Naam:                 Bert Palma
Leeftijd:                 72 jaar
Woonplaats:         Druten

‘Ik kom eigenlijk uit de Bilt. Vroeger was ik fijninstrumentmaker bij het Zoölogisch Laboratorium van de Universiteit Utrecht en werd beroepsmilitair bij de Koninklijke Luchtmacht, waar ik in Nijmegen dienstplichtigen opleidde als soldaat. Ik weet nog hoe ik in de jaren zestig van de vorige eeuw samen met een vriend, die de neef was van mijn vrouw, op tv naar de schaatswedstrijden keek van de beroemde Ard en Keessie. In Rossum was dat. Zo heb ik mijn vrouw leren kennen, en nu hebben we afgelopen december al ons vijftigjarig huwelijk mogen vieren. Vanuit Rossum kwam ik uiteindelijk in 1976 in Druten terecht, waar ik binnen de kortste keren met allerlei buurtactiviteiten meedeed.’

Bert heeft bepaald niet stilgezeten om Druten een beetje meer leefbaar te maken. Hij richtte bijvoorbeeld een buurtvereniging op, leidde eenmaal per week mee het huisvrouwengym (’Ha, ik was de enige vent daar in die club van dertig vrouwen, en een plezier dat we daar gehad hebben…’) en hanteerde de voorzittershamer bij veel activiteiten: bingoavonden, jeugdfeesten in de wijk. Bij de Johan Frisoschool was Bert lid van het schoolbestuur. Tot tien jaar geleden was hij daarnaast spelend lid bij de toneelvereniging in Heerewaarden. Toch vond hij bovendien nog tijd voor het penningmeesterschap van de badmintonclub in Rossum en slaat hij menig shuttletje over het net bij de badmintonclub in Druten. Alsof dat nog niet genoeg was, deed hij ook graag mee met een potje voetbal.

‘Mijn vader had vroeger een Volvo, een zogenoemde kattenrug. Ik vond het een pracht van een auto, en toen ik er zeven jaar geleden een te koop zag staan uit 1961 heb ik hem gekocht. Er was wel een flinke partij werk aan; ik moest hem helemaal strippen voordat ik hem weer in elkaar kon zetten. Maar nu ziet ie er piekfijn uit, nadat ik vorig jaar de motor (drie versnellingen, zes volt) heb gereviseerd. Mijn vrouw heeft de binnenbekleding gemaakt en ik heb hem laten spuiten in de originele kleur. Een keer of drie per jaar maak ik samen met andere leden van de Volvoclub, waarvan ik lid ben, een ritje. Dan beleven we een mooie en gezellige dag, die we afsluiten met een dinertje.’

Sport

Het kan niet op bij Bert Palma. Bij voetbalvereniging DIO’30 is hij al veertig jaar lid en zat hij in het bestuur. Maar je treft hem net zo gemakkelijk aan op en rond het veld. ‘Ja, kleedlokalen schoonmaken, scores bijhouden, kortom, allerlei werkzaamheden in de accommodatiecommissie. Tenminste, op de dagen dat ik niet op de wielrenfiets zit (maar dan moet het wel mooi weer zijn!) voor een rondje van brug naar brug, het liefst in mijn eentje, of in de sportschool mijn conditie op peil houd, twee keer per week.”

Clownsact

Met enthousiasme vertelt hij over de tijd dat hij samen met Ruud van Kraay gedurende een jaar of vijfendertig, veertig optrad als clown. ‘Nou, dat kwam zo: we moesten voor het voorprogramma van een sinterklaasfeest van de buurtvereniging van het Middelveld een invulling vinden, en toen besloten we een clownsact op te zetten. Het liep wel een beetje uit de hand, want uiteindelijk werden we gevraagd overal op te treden. We stonden op de planken van Limburg tot Friesland, bij kinderfeestjes en scholen, maar net zo goed bij evenementen van bedrijven en verenigingen. Man, wat hebben we daar vaak mooie uurtjes aan beleefd. Ons grootste optreden was eind tachtiger jaren op Plein ’44 in Nijmegen. Ons publiek bestond uit maar liefst tweeduizend kinderen! Vroeger vierden we veel Carnaval, ik zat dertien jaar in de Nijmeegse Raad van Elf, maar dat ging helemaal over nadat we eens op wintersport waren geweest: dat was veel leuker!’

Mantelzorger

Nu is Bert sinds ongeveer twee jaar mantelzorger voor zijn vrouw. ‘Ik wil niet dat ze alleen is. Als ik er wel eens uit wil, komt onze dochter uit Puiflijk hier en we hebben thuiszorg. Ik had nooit eerder gekookt, maar ik heb het nu aardig onder de knie. Ik vind het zelfs leuk. Eigenlijk had ik er veel eerder aan moeten beginnen!’

Druten

‘Druten: waar blijft de Drutense identiteit bij een fusie met Wijchen? Ik ga graag naar de Leste Mert en de Dag van Druten, dan mag ik van mezelf een keertje dronken zijn…’

Door Ton van Hulst