Dichterbij: Unne Maos en Waoler

Unne Maos en Waoler

Nèèrges in ’t hele leand
ligt un gebied zo schôn
es tussen deez rivieren
waor ik zo gèère wôn.

We zijn un bietje van de Maos,
mar ok wel van de Waol.
Want dizze twee rivieren
zijn onze pracht en praol.

Toch kunnen ze soms allebéi-j
flink wispeltuurig zijn.
Dè zaage we in ’t verleeje al
ès ze mi veul venijn,

dwars dûr de dijke stroomden,
dood zèi-jden en verdérf.
Miense hâ’n gin huis of haord
of beesten op hun érf.

Mar dankzij stèrke dijken
die hôgger zijn dan oot
is hier allang vergèète,
die laotste waotersnood.

We lèève hier gelukkig
en gemoejelijk mi mekaor.
We maken gèèr ’n praotje,
staon vur uneander klaor.

We wônne hier geweldig
rond aorrige natuur.
En durrum zal toerisme
nog groeien op den duur.

Meer miense gaon beseffe:
Ut is hier best wel fijn.
Wie zû ‘t-er nie vur altèd
Maos en Waoler wille zijn?