Druildagen

Mijn vriendin en ik kijken veel films in deze druildagen. Heerlijk. Buiten wind en regen, binnen warm en knus. Het maakt niet eens zoveel uit wat we kijken, als we maar een paar uurtjes in een schijnwereld kunnen vluchten. Weg van dood en verderf, van faillissementen, lege cafés, overvolle ic’s, opstandige jeugd, moegestreden zorgpersoneel.

De films die we kijken dateren meestal van voor corona. Dat is verwarrend. Niemand blijft op anderhalve meter afstand, mensen knuffelen elkaar minutenlang zonder mondkapje...

Ik wil steeds roepen: ‘kijk toch uit, doe effe normaal’, maar dan bedenk ik dat de beelden uit een ander tijdperk komen. En wij zijn al zo aan het nieuwe normaal gewend dat we zelfs bij The Lion King roepen: ‘Zet je mondkapje op, Simba!’ Zo snel gaat dat dus.

Talkshows zijn niet meer wat ze waren. Interviewers en geïnterviewden houden afstand, alcohol is taboe. Op tafel staan glaasjes water waar af en toe met tegenzin uit wordt gedronken. Alleen voor Ab Osterhaus schijnt een uitzondering gemaakt te worden. De vaderlijke viroloog heeft ook een glas water voor zich, maar onder de tafel staat een bel wijn. Daar mag hij, alleen buiten beeld, af en toe van nippen.

Ook wij deden water bij de wijn. Tijdens de feestdagen geen grote, massale diners, maar kleine coronaproof bijeenkomsten. Dat beviel eigenlijk heel goed. Mooie gesprekken, ingehouden drankgebruik, sobere schranspartijen...

Toch hoop ik dat we volgend jaar elkaar weer treffen op overvolle terrassen, in bioscopen en concertzalen, op zonovergoten stranden en festivals. Dat we weer kunnen dansen en vrijen, schreeuwen om doelpunten, janken om teleurstellingen en huilen van geluk.

En dat we weer de mensen kunnen vasthouden waar we van houden, zodat niemand meer alleen hoeft te sterven.

Ik wens iedereen een gelukkig en gezond 2021!

Door Bas van der Hoeven