Doodgelukkig

Vorige week beloofde ik op deze plek met positief nieuws te komen en dat is me gelukt, want: ‘In Beuningen wil je nog niet dood gevonden worden.’ Die bezopen bewering is niet het gevolg van iets te gezellige feestdagen, al had ik die wel. Nee, het is keiharde statistiek.

Dit jaar overleden in Nederland tot nu toe 156.000 mensen. Dat zijn er zo’n veertienduizend meer dan normaal. De belangrijkste oorzaak voor deze piek is, ondanks het gewap van complotdenkers, natuurlijk de coronapandemie.

In meer dan 300 van de 355 gemeentes die ons land rijk is nam het aantal sterfgevallen toe. Ook in deze regio. In Druten stierven tussen week 1 en 49 exact 149 inwoners, terwijl dat er een jaar eerder 130 waren. De snelle rekenaars weten dat dit een toename is van 14,6 procent. Wijchen noteert 15 procent meer overlijdensgevallen en in West Maas en Waal valt zelfs een toename van 21 procent te betreuren.

Maar dan Beuningen. Daar overleden dit jaar 179 inwoners tegen 224 in 2019! Ruim 20 procent minder Beuningenaren die het tijdelijke voor het eeuwige verwisselden. Wat is hier aan de hand? Heb ik vorig jaar een ongeluk met veel doden gemist? Is een voedselvergiftiging in de Alde Steeg in de doofpot verdwenen? Is naast permanente vakantiehuisbewoning ook ziekte in de ban gedaan?

Of zijn we in Beuningen simpelweg een keurig volkje dat zich gewoon veel beter aan de coronaregels heeft gehouden dan de rest van de regio? Hebben wij wel ontzag voor Diederik Gommers en Jaap van Dissel? Zijn er bij ons geen viruswappies die bij De Hofvijver stonden te rammen op potten en pannen?

Het is fascinerend en onwerkelijk tegelijk. Ik kan er geen verklaring voor vinden. Misschien blijf je van je ontzettend ergeren aan gemeentelijk beleid juist wel langer leven? Dan worden we in Beuningen makkelijk 120 jaar.

In dat geval wens ik u een gezond en geërgerd 2021.

Door Patrick Huisman