De Maas&Waler dat ben ik: Floris Heitkamp

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam: Floris Heitkamp
Leeftijd: 42 jaar
Woonplaats: Druten

‘In de Betuwe ligt het kleine dorpje Indoornik. Daar ben ik geboren. Toen mijn vader in Nijmegen ging werken, zocht hij een rustig dorp en verhuisden we naar Druten, waar ik naar school ging op het Pax. Maar in feite ben ik toch wat meer gericht op Puiflijk. Ik doe marketingcommunicatie bij een groot graszadenbedrijf, hoewel ik oorspronkelijk geschoold ben als grafisch vormgever. Naast mijn gezin met drie kinderen, waar ik erg trots op ben, besteed ik veel tijd aan sporten: fitness, hardlopen, een keer of vijf per week. En graag luister ik naar muziek, die veelal terugkomt in de popquizjes waarin ik meespeel.’

Een geheel andere kant van Floris toont hij als hij zijn chique smoking aantrekt. Er staat opeens iemand van gewicht in de kamer. Gewapend met een blanke sabel waarin zijn naam gegraveerd staat en een glimmende goudkleurige onderscheiding. Is hij Vrijmetselaar of Tempelier of iets van dien aard? ‘Nee hoor, ik ben officieel lid van de Confrérie du Sabre d’Or. Al zes jaar nu. Mijn eerste rang was Chevalier Sabreur, herkenbaar aan een groene band met je eerste gesabreerde kurk eraan (en er hoort nog een stukje glas aan vast te zitten), maar sinds kort ben ik gepromoveerd tot Officier Sabreur. Ik mag in het openbaar sabreren en instructies geven aan iedereen die het wil proberen. De hoogste rang is Grand Commandeur Sabreur. Wie weet word ik dat ook nog eens.’

Nobele kunst
‘Wat we doen? We dragen de nobele kunst van het sabreren van champagne uit. Daarbij gaat het er om met een sabel (sabre) de kurk van de fles te slaan, met een zo sierlijk mogelijke beweging. Je moet net achter de verdikte rand van de fles slaan, dat is de zwakste plek, zo net bij de lasnaad van de fles. De sabel is absoluut niet scherp en veel kracht is er overigens niet voor nodig, want de druk in de fles zorgt ervoor dat de kurk soms wel een meter of tien wegvliegt. Het gaat niet zozeer om de kracht, maar wel om de daadkracht; je zou zelfs met het voetje van een champagneglas kunnen sabreren. Napoleon is er mee begonnen, en sinds die tijd is het een mooie traditie. We hebben een leuk gezelschap en komen regelmatig samen, waarbij uiteraard de champagne rijkelijk wordt geproefd. Op zo’n avond gaan er soms wel 150 flessen doorheen, die allemaal gesabreerd worden natuurlijk.’ De bijeenkomsten vinden plaats in luxe horecagelegenheden, zoals landgoederen. De locatie moet wel passen bij de status van champagne. De Confrérie staat open voor mannen en vrouwen, voor iedereen die iets heeft met champagne en er op deze manier extra van wil genieten. Floris vertelt met passie hoe hij met deze bijzondere vrijetijdsbesteding in aanraking gekomen is. ‘Ik heb samen met mijn zwager Twan van den Hazelkamp een klein importbedrijfje. Champagne, uiteraard. We gaan ongeveer vier keer per jaar naar de Franse champagnestreek en bezoeken dan verschillende wijnboeren: onze vaste leveranciers, maar natuurlijk ook wijnhuizen die we nog niet kennen om te proeven of ze een mooie champagne kunnen leveren. Zodoende zijn we in contact gekomen met de Confrérie. Ons champagnebedrijfje is een echte hobby, en dat moet het ook blijven.’

Champagnetoast
Floris toont verschillende foto’s van gezellige bijeenkomsten. In de hoek staat een reuzegrote champagnefles, bijna een meter hoog. ‘We verkopen champagne, doen sabrages en organiseren proeverijen. Op bruiloften en andere feestjes verzorgen we een champagnetoast, dan mag de bruid of bruidegom soms de sabel hanteren, of wij doen het voor hen.’ Het sabreren kun je volgens Floris vergelijken met het aansnijden van een bruidstaart. ‘Ja, het heeft gewoon echt iets feestelijks, het geeft je een kick op het moment dat de kurk er met een mooie ‘plop’ afschiet. Natuurlijk proberen we wel zo weinig mogelijk champagne te morsen, want daar is het veel te lekker voor. Overigens zal een echte sabreur nooit een fles prosecco of andere bubbeltjeswijn sabreren. Dat is gevaarlijk, en veiligheid staat voorop bij de Confrérie. Tijdens Oud en Nieuw drinken we de hele avond champagne. We steken weliswaar geen vuurwerk af, maar we knallen toch wel hoor. Met kurken dan’, lacht Floris. Zijn sabel flitst onder de vrolijke feestverlichting en een volgende kurk schiet in de lucht.

Vrolijk Nieuwjaar!

Door Ton van Hulst