Column Bas van der Hoeven: Dagdromen

Als alles volgens plan verloopt wordt het geen kerstkind. Gelukkig maar, anders moet mijn kleindochter een leven lang concurreren met de zoon van God. Mijn dochter concurreert al een leven lang met haar vader. Ze is op mijn verjaardag geboren. Vond ze niet erg, kreeg ze ook cadeautjes van de mensen die op mijn verjaardag kwamen.

Ik ben al een beetje aan het dagdromen hoe het straks zal zijn. Mijn kleinkind vindt bij opa en oma Millingen een plek waar ze alles mag. Niets is te dol. We zullen haar vol ijs, drop en stroopwafels stoppen. Ze mag de hele dag cola drinken, chips eten en tv kijken, zelfs naar de herhalingen van Bassie en Adriaan. We leggen haar pas in bed als ze op de vloer in slaap is gevallen.

Ik ga haar leren fietsen en dammen. Na de eerste nachtvorst krijgt ze schaatsen. Ik maak een poppenkast en vertel haar eindeloos zelfverzonnen verhaaltjes. Tot ze tevreden pruttelend naast me op de bank in slaap valt.

Als tiener zal ze meermalen op de stoep staan met een diepe denkrimpel boven haar neusje. Dan zullen we haar vertellen dat het heel gewoon is om met elf jaar verliefd te zijn. Ja, ook op de meester die drie keer zo oud is. We zullen uitleggen waarom onbeantwoorde liefdes vaak het langst duren. Dierbaar blijven.

Haar eerste liefdesverdriet stelpen we met kilo’s begrip en liters weemoed. Omdat wij weten hoe een gebroken hart voelt. Hoe bitterzoet het kan zijn van iemand te houden. Hoe bijzonder het is als de hele wereld glans krijgt door één persoon.

En zij zal mij leren hoe het is op te groeien in de 21ste eeuw. En ik zal eindeloos van haar houden. Het meisje van mijn meisje dat moeder is geworden.

Bas van der Hoeven