De Maas & Waler dat ben ik: Gerrit van Kampen

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                 Gerrit van Kampen
Leeftijd:                 70 jaar
Woonplaats:         Boven-Leeuwen

Daags voor kerst springt Gerrit dit jaar, samen met zijn mede-bestuursleden van de Boven-Leeuwense seniorenvereniging BOB, in de auto om driegangendiners te bezorgen bij de leden. ‘Normaal gesproken houden we een kerstdiner in D’n Dulper. Omdat dat er dit jaar niet inzit, bedachten we een alternatief. We weten nu al dat deze actie gewaardeerd wordt door onze leden’, vertelt hij enthousiast.

Meubels

Gerrit van Kampen werd geboren in de Willibrordusstraat in Boven-Leeuwen, drie huizen van de voormalige klompenmakerij vandaan. ‘Er heeft daar nog veel meer ingezeten: een houtbedrijfje, iemand die betonnen kachels maakte, een garage en zelfs een pierenkwekerij’, lacht Gerrit. ‘Zelf ben ik binnen Boven-Leeuwen wel vijf keer verhuisd. Mijn vader was meubelfabrikant. Zijn fabriek stond op de plek waar nu de huizen van het Zonnewoud staan. Maar in die fabriek mocht ik nooit komen, men vond dat te gevaarlijk voor een kind. Het is natuurlijk niet zo verwonderlijk dat ik uiteindelijk ook in de meubelbranche terechtkwam.’

Carnaval

Zijn passie voor carnaval begon al op twintigjarige leeftijd. Gerrit was lid van verschillende verenigingen, waaronder De Oude Molen en De Blauwneuzen. In 1975, 1976 en 2004 droeg hij de titel Prins Carnaval. Bij De Roefelbus was hij voorzitter, president en spreekstalmeester. ‘Nu ben ik senator, dan mág je alles maar móet je niks. Ik zie de carnavalsvereniging als een sociale club: het is meer dan alleen feestvieren. Daarom trok mij de functie van voorzitter van de BOB, de vroegere bejaardenbond, waarvoor ik gevraagd werd. Ik doe dat nu al twaalf jaar. Tegenwoordig noemen we het een 50-plusvereniging. We hebben behoorlijk veel leden, maar het wordt wel steeds lastiger aanwas te krijgen. Als mensen nu een jaar of zestig zijn voelen ze zich nog lang niet oud, dat was vroeger wel anders.’

Kerstdiner

De BOB geeft een krantje uit, het Boveneindje, en verzorgde verschillende activiteiten voor senioren, voordat de pandemie roet in het eten gooide. Fietstochtjes, feestjes, bingo-avonden. ‘Maar dit jaar mogen we helemaal niks. In het begin van de coronaperiode brachten we kaartjes rond met bloemzaden, om de mensen een beetje op te vrolijken. Daarna ontstond het idee om op 24 december bij alle leden een maaltijd te bezorgen, ter compensatie van het traditionele kerstdiner dat we al vijfentwintig jaar organiseren. Het bestuur brengt de maaltijden zelf rond, alle ongeveer honderdvijftig. Het driegangendiner, gerealiseerd in samenwerking met een plaatselijke middenstander, wordt bezorgd in een grote doos, en we doen er voor de gezelligheid ook wat sfeervolle versiering bij.’

Organiseren

Gerrit vertelt dat hij graag mensen bij elkaar brengt en er van houdt van alles te organiseren. Hij krijgt er voldoening van, zegt hij, en die voldoening kun je van zijn gezicht aflezen. ‘Ik was betrokken bij de Survivalrun, de Leeuwenmars en andere activiteiten, en meer dan twintig jaar penningmeester van het Verbroederingsfeest; een samenwerking van de acht kerkdorpen in onze gemeente. In november hielden we telkens een gezamenlijke avond voor de carnavalsverenigingen. Zo konden we met de dorpen onderling een prettig contact onderhouden.’

Tijdens de Vaderdagmarkten die tot voor enige jaren in Boven-Leeuwen werden gehouden fungeerde Gerrit als marktmeester. ‘Ik heb dat een jaar of twintig gedaan, om mee te helpen de levendigheid in het dorp te behouden’, zegt hij. ‘Vergeet niet, er waren hier vroeger zeven bakkers en zes kruideniers. Daar is nu niets meer van over. Ik vind het daarom belangrijk af en toe iets te organiseren om de mensen met elkaar in contact te brengen. Gelukkig wordt er in ons dorpje meer georganiseerd dan je op het eerste gezicht zou vermoeden, ik denk bijvoorbeeld aan de activiteiten die door het BEP (BovenEinds Platform) worden opgezet en ondersteund. Ik ben er erg blij mee dat ook de jeugd zich niet onbetuigd laat.’

‘Doordat er in Boven-Leeuwen voorlopig niets meer gebouwd mag worden moeten jongeren die hier een eigen stekje zoeken noodgedwongen hun geboortedorp verlaten. Dat vind ik erg jammer, maar voor de rest ben ik heel tevreden over Boven-Leeuwen’, besluit Gerrit.

Door Ton van Hulst