De Maas & Waler dat ben ik: Ineke Willems

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                 Ineke Willems
Leeftijd:                 64 jaar
Woonplaats:         Puiflijk

Geboren in Den Haag kwam Ineke na enkele omzwervingen (onder andere Zaandam en Nijmegen) terecht in Puiflijk. ‘Ik had er nog nooit van gehoord. Via mijn hbo-opleiding Maatschappelijke Gezondheidszorg in Nijmegen, die nu overigens niet meer bestaat, liep ik stage in Ewijk. Eigenlijk ben ik A-verpleegkundige, en zo heb ik erg veel mensen leren kennen tijdens mijn werk in de thuisverpleging. Het was heel breed, maar in 1981 werd jeugdgezondheidszorg helaas als een sluitpost beschouwd. In 1994 koos ik voor de jeugdgezondheidszorg. Ik vond het leuk om met jonge gezinnen te werken en ik kon dit bovendien goed combineren met ons gezin met vier kinderen. Het heeft me altijd veel voldoening opgeleverd. Daarom heb ik nu wel een dubbel gevoel dat ik over enige tijd ga stoppen. Het begeleiden en preventief werken is nog steeds erg mooi, maar ik ben niet zo dol op de digitalisering, die ook in mijn beroep steeds belangrijker wordt.’ Op de scholen De Appelhof en Het Geerke kende iedereen Ineke als de schoolverpleegkundige. Nu werkt ze nog bij de GGD. ‘Het is erg prettig de kinderen en hun ouders te mogen helpen. Ik krijg nu regelmatig kinderen op mijn weegschaal van wie de ouders ook al als kind bij mij kwamen.’

Zingen

‘Maar de vrije tijd die eraan komt, zal ik zeker weten te vullen: ik ga graag naar mijn kinderen en kleinkinderen, en mijn moeder van 87 is er ook nog. Daarnaast doe ik aan yoga en zing ik graag, bij de zanggroep Puiflijk en bij het Wereldmuziekkoor ‘Nonjana’. Spijtig dat de kerk in Puiflijk dicht is; de akoestiek was er prachtig en we hebben een fijne groep onder elkaar. Door corona kunnen we, doordat de vergrijzing bij de zanggroep merkbaar wordt, helemaal niet meer repeteren. Jammer dat je nu bij repetities van het Wereldmuziekkoor zo ver van elkaar moet staan dat je elkaar niet echt goed meer kunt horen. Ik vind het allemaal best wel vreemd.’ Eenmaal per week heeft Ineke individueel zangles, dat kan nog wel. Haar muziekvoorkeur is heel breed, zegt ze. ‘Afrikaanse muziek is erg fijn om te zingen, maar ik hou net zo goed van popmuziek. We gaan nog al eens kijken bij optredens van een van onze kinderen, die in een postpunkband speelt.’

Mondkapje

Op haar werk heeft ze met haar collega’s al het speelgoed moeten weghalen, en er mag geen koffie of thee meer worden geschonken. ‘En iedereen, personeel en ouders, moet een mondkapje dragen. Het voelt behoorlijk onplezierig aan dat we een aantal consulten telefonisch doen of via beeldbellen, want natuurlijk is het gewoon veel beter echt bij de mensen aan huis te komen, dan krijg je een veel realistischer beeld van de situatie. Je wilt toch zien in welke omstandigheden kinderen opgroeien, dan kun je je werk eenvoudigweg beter doen.’

‘De zuster’

Bij de Turkse gemeenschap in Druten/Puiflijk staat Ineke bekend als ‘de zuster’. ‘Tja, in de loop van de jaren heb ik veel Turkse families leren kennen, en voor velen van hen was ik zo’n beetje het consultatiebureau. Als er straks een Covid-vaccin op de markt komt, zal ik het nog wel druk krijgen, want ik wil mij nog steeds blijven inzetten. Ik ben heel laagdrempelig naar ouders toe. Ik krijg nog regelmatig appjes van ouders, soms zelfs midden in de nacht. Gelukkig begrijpen ze wel dat ik die niet meteen beantwoord. Maar mijn werktelefoon moet ik inleveren.’ Vrijwilligerswerk staat zeker op het lijstje van haar nieuwe bezigheden. ‘Ja, wat ga ik nog meer doen – wandelen, hier in de omgeving en verder weg, en lezen, want daar kom ik nu bijna niet toe. Het liefst duik ik heerlijk weg in een mooie roman. Ik heb er nog een paar liggen, waar ik nog nooit in gekeken heb.’

Avondwakegroep

Ineke is lid van de avondwakegroep Puiflijk/Druten-Zuid. Ze luistert goed naar de nabestaanden en maakt vervolgens een mooie tekst voor de avondwake. Helaas loopt het aantal avondwakes terug. ‘Ik denk dat dat komt doordat de mensen uit Puiflijk het liefst afscheid willen nemen in ‘onze kerk’. In Puiflijk krijg ik echt een gevoel van ‘ons’. Mijn man zegt weleens: “Jij kent ook iedereen”. Overigens mis ik hier wel een treinstation. Dat zou erg makkelijk zijn; mijn moeder woont in Maastricht.’