65 jaar Seniorenvereniging Wamel

WAMEL - Dit jaar bestaat de Seniorenvereniging 50+ in Wamel 65 jaar. Corona verdrong alle geplande feestelijkheden van de kalender. De bij de 250 leden bezorgde goedgevulde tas met levensmiddelen en bloemen is een in dank aanvaarde tastbare herinnering aan het lustrumjaar.

Alle maatregelen, waaronder de gedwongen sluiting van het Vrijetijdscentrum, waren een sta in de weg voor meer aandacht aan het jubileum. De handreiking van het bestuur, mede mogelijk dankzij de medewerking van middenstanders, zorgde voor een overstelpend aantal positieve reacties van de leden in de vorm van telefoontjes, briefjes, mailtjes en appjes.

Fotoreportage

Een kleurrijke fotoreportage, als herinnering aan de activiteiten in de voorbije 65 jaren, maakte de gift compleet. De inhoud van de tas richt zich op de komende feestdagen en vervangt de door het coronavirus niet mogelijke samenkomsten van de feesteling. Het bestuur: ‘Wij vinden dat ons jubileum niet onopgemerkt mag passeren en spelen noodgedwongen zo in op de actualiteit.’

Ontstaan en bestaan

De 94-jarige, vitale Gradeke Elemans-Gerritsen weet alles van het ontstaan en bestaan van de als Eert Den Ouderdom (EDO) opgerichte vereniging. Gradeke, al bijna 30 jaar lid, herinnert zich de oprichting: ‘Ik woonde in 1955 bij mijn pleegouders Hannes en Grada Merx. Hannes, een sociaal betrokken man, legde samen met broer Theodoor, zwager Gijsbert Martens, Marinus van Lith en Hermanus van Elk de basis voor de florerende vereniging.’ Het doel in 1955 was helder: het dagelijks leven van de bejaarden meer afwisseling geven via allerlei activiteiten en bijeenkomsten. De met een goed geheugen gezegende Elemans: ‘Het begon met een uitstapje naar Den Haag, Scheveningen en Madurodam. De club had geen cent in kas, maar speelde het toch klaar om de busreis mogelijk te maken. Dus werden gegoede lui en bedrijven benaderd om wat centen in te zamelen. Ik heb een foto waarop pleegvader Hannes en Gijsbert Martens de opbrengst telden.’

In die vijftiger jaren was het armoe troef en waren middelen schaars. EDO kreeg van winkeliers brood, beleg en koffie voor verblijf tijdens de reis met de bus van Onze Tram uit Rossum. Gradeke: ‘De avond ervoor smeerden we broodjes voor die eerste reis. Opmerkelijk was ook dat de mannen en de vrouwen in aparte bussen zaten. Dat paste bij het tijdsbeeld van toen. Er volgden jaarlijks busreisjes met Arnold van Alem als vaste chauffeur. Later kwamen er ook meerdaagse uitstapjes naar het buitenland.’

Attentie

Gradeke Elemans zelf was ook een overtuigd verenigingsmens. Tot haar huwelijk was ze lid van de meisjesvereniging De Zwaluwen, ze zong bijna 40 jaar bij koren, organiseerde 42 jaar de jaarlijkse bedevaart naar Wittem, was druk met handwerk en had ook nog tijd voor hand- en spandiensten. De spraakzame Wamelse, ze zegt al geruime tijd de oudste inwoner van de Hogeweg te zijn, is bijzonder te spreken over de attentie van het bestuur: ‘Wanneer oom Hannes dat nog eens had kunnen meemaken. Wat zou hij trots geweest zijn. De Seniorenvereniging 50+ is een warme vereniging. Ik voel me er thuis, ook nu ik vrijwel helemaal aan huis gebonden ben.’

Door Anton Janssen