Tjesse de Reuver.
Tjesse de Reuver. Foto: John van Gelder

De Maas & Waler dat ben ik: Tjesse de Reuver

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                 Tjesse de Reuver
Leeftijd:                 22 jaar
Woonplaats:         Wamel

Op de basisschool wilde ze actrice worden en op de middelbare school zag ze een toekomst als grafisch ontwerper voor zich. Als hooggevoelig én stressgevoelig meisje meende ze echter dat deze vakrichtingen niet aansloten bij haar persoonlijkheid en behoeftes. ‘Ik ben best afwachtend, en heb structuur en duidelijkheid nodig,’ aldus Tjesse, ‘en dat vond ik niet in deze droombanen.’ Ze koos uiteindelijk voor de opleiding Pedagogisch Medewerker (’ik ben gek op kinderen’) maar moest na twee jaar concluderen dat ook dat niet was wat ze zocht.

Breekjaar

‘Dan ben je achttien, en dan weet je gewoon even niet hoe je verder moet. Ik zag mijn toekomst niet meer helder, en ik kan je zeggen, dat is écht niet fijn. Het waren mijn ouders die mij attendeerden op de mogelijkheid van een Breekjaar; een tussenjaar waarin je op zoek gaat naar jezelf. Sterker nog; ze hebben me verplicht naar een meeloopdag te gaan, om te zien of dit iets voor mij was. Lang verhaal kort: ik ging er met tegenzin heen en kwam super enthousiast terug. Daarop heb ik één jaar deelgenomen aan het Breekjaar programma. Ik kreeg inzicht in mijn kwaliteiten, ontdekte waar ik gelukkig van word en leerde (de juiste) keuzes te maken. Het heeft mij ontzettend veel gebracht.’

Mbo-ambassadeur

Inmiddels is Tjesse derdejaars studente chemisch-fysisch analist aan het Rijn IJssel in Nijmegen en loopt stage in een laboratorium in Wageningen. Deze opleiding is haar op het lijf geschreven. ‘Een opleiding is als een puzzelstukje in je leven’, legt ze uit. ‘Als het past, verrijkt dat je leven en word je als persoon gevormd. Gelukkig kan ik zeggen dat ik het juiste puzzelstukje heb gevonden.’ En dat is ook haar docenten en mede-leerlingen opgevallen. Dankzij hen maakt ze kans om in mei volgend jaar landelijk ambassadeur voor het mbo te worden. Twee weken terug werd bekend dat het Rijn IJssel haar als afgevaardigde heeft gekozen.

Inspireren

‘Ik was best verbaasd, en verrast uiteraard. Ik ben van nature behoorlijk onzeker, en ook wel een stresskip’, geeft ze toe. ‘Toch denk ik dat ik er klaar voor ben om de competitie met de andere genomineerden aan te gaan. Op welke manier dat dan ook, rekening houdend met de coronamaatregelen, zal zijn.’ Met haar nominatie hoopt Tjesse vooral anderen te inspireren. ‘Ik wil jongeren hoop en kracht bieden en duidelijk maken dat het niet erg is als je het juiste stukje nog niet hebt gevonden. Daarbij wil ik graag onder de aandacht brengen wat er allemaal mogelijk is op het mbo.’
In haar vrije tijd danst en zingt de Wamelse bij Organisatiebureau Oké in Dreumel. ‘Ik begon er op mijn achtste met dansles, en een paar jaar geleden ben ik er ook bij gaan zingen. Het heeft lang geduurd voordat ik dát durfde. Ik heb zelfs twee liedjes opgenomen in de studio. Maar dat is écht alleen voor mezelf’, haast ze zich te zeggen.

Thuis

Hoewel het dansen en zingen een fijne uitlaatklep is, komt ze pas thuis écht tot rust. ‘Ik ben hooggevoelig, en daardoor extra gevoelig voor prikkels, en sneller moe. Het heeft op zich geen grote impact op mijn leven, maar het heeft mij wel gemaakt tot de persoon die ik ben en hoe ik mij gedraag. Wat dat betreft is het eigenlijk best bijzonder dat ik ambassadeur voor mijn school ben, én dit interview durf te geven. Twee jaar geleden had ik überhaupt de telefoon niet opgenomen’, zegt ze lachend. ‘Maar thuis zijn, bij mijn ouders en zussen, is erg fijn.’

Pleeggezin

Doordat Tjesses moeder vrijwilliger is bij Buurtgezinnen, komen er regelmatig kinderen over de vloer. Ontzettend leuk, vindt Tjesse. Ook fungeert de familie De Reuver als pleeggezin. ‘Voornamelijk voor baby’s, variërend van een paar dagen oud tot een paar weken’, legt de Wamelse uit. ‘Vaak blijven ze een paar maanden bij ons wonen. Ik vind het mooi dat we dit als gezin kunnen doen. Wél houd je altijd in je achterhoofd dat een kindje weer weggaat, en teruggaat naar de biologische ouders of een ander pleeggezin. Maar dat betekent niet dat we het minder liefde geven. Integendeel! Met de meeste kindjes, of diens (pleeg)ouders, hebben we nog contact. Het is fijn om te horen hoe het met ze gaat. Ons eerste pleegkindje, nu tien jaar, komt zelfs weleens logeren.’

Door Aafke Labout