Afbeelding
Foto: Trudy Kunz

Column Bas van der Hoeven: Reislust

Algemeen Column Bas van der Hoeven

Voor mij is het vreemd dat mensen tijdens deze pandemie per se verre besmettingsoorden moeten opzoeken. Is het nu zo erg om één jaar in eigen land door te brengen? Blijkbaar wel.

Dat studenten willen feesten begrijp ik beter. Ze zijn jong, ontdekken de wereld en zichzelf, daar horen rituelen bij. Bovendien komt die leeftijdsfase nooit meer terug. Dat voetbalfans hun club luidruchtig willen aanmoedigen snap ik ook heel goed. Zwijgen op een stadiontribune is net zo onnatuurlijk als schreeuwen in een crematorium.

Dat een minister in coronatijd een massaal huwelijksfeest geeft, vind ik onvoorstelbaar. Dat de man bij die gelegenheid iedereen - tot zijn schoonmoeder toe - bijna doodknuffelt ook. Een minister van justitie die zondigt tegen de door hem aan het volk opgelegde regels is zijn gezag volledig kwijt. Hij geeft blijk van een tomeloze arrogantie, uitmondend in minachting voor het volk. Toch mag hij blijven, omdat opa Grapperhaus volgens zijn medebestuurders ‘onvervangbaar’ is. Dat zegt veel over de kwaliteit van onze politici.

Terug naar de reislust.

Deze week kreeg ik een filmpje van een vriend. Hij zat onder een strakblauwe hemel aan een met groen omzoomde plas. Vanaf een steigertje aanschouwde hij de ondergaande zon. Een glas whisky en Asterix en Obelix in Helvetia binnen handbereik.

Hij was op zijn visstekkie. Daar is hij een paar keer per jaar. Auto vol eten, hengels, drank en boeken. Hij en zijn geliefde moeten het laatste stuk lopen om het afgelegen zomerhuisje te bereiken. Een weekje zijn ze ‘onder water’ zoals hij dat noemt.

Niks volle vliegtuigen of dagenlang autorijden, gewoon effe weg in eigen land. Op een plek waar je je alleen op de wereld waant. Waar lichaam en geest weer samenvloeien.
Als je tevreden bent met weinig, dan ben je pas écht rijk.

Bas van der Hoeven