Jordan de Vaan.
Jordan de Vaan. Foto: GER LOEFFEN

De Maas & Waler dat ben ik: Jordan de Vaan

Mens De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek ‘de Maas & Waler dat ben ik’ maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                 Jordan de Vaan
Leeftijd:                 44 jaar
Woonplaats:         Weurt

‘In mijn geboortedorp Afferden heb ik een fantastische jeugd gehad. Tijdens een heerlijke tijd op de basisschool waren mijn klasgenoten tevens mijn teamgenoten bij het voetballen. Vervolgens ging ik naar de MAVO in Druten. Ik had altijd alles samen gedaan met mijn tweelingbroer, maar die ging naar de HAVO, en nu moest ik het ‘samen sterk-idee’ vervangen door het zoeken naar een eigen identiteit’, vertelt Jordan. Zijn vele bezoeken aan uitgaansgelegenheden als De Koperen Droes en De Kikvorsch bezorgden Jordan een onbezorgde tijd. Hij beschouwde het als een feest daar vaak met alle bekenden en vrienden te vertoeven.

Verpleegkundige

Jordan kwam er al snel achter dat hij verpleegkundige wilde worden en vertrok daarvoor naar Den Haag, naar de HBO-vp-opleiding. ‘Ik ging er op kamers en geniet nu nog van het bankstel op het dak van het studentenhuis, waarvandaan we de Pier in Scheveningen konden zien. We stonden toen wel plots midden in een andere wereld, want tijdens de eerste nacht daar waren we getuige van een vechtpartij, waarbij een barkruk dwars door de ramen vloog. Ja, het kleine veilige Afferden was toen even heel ver weg. Maar ik ging er wel bijna elk weekend naar terug, lekker weer even stappen en voetballen met de jongens.’

In Zuid-Afrika werkte Jordan op de spoedeisende hulp en op de ambulance, waar hij als verpleegkundige met een wapen op zak zijn diensten moest draaien. ‘In het begin was dat echt even heel vreemd, maar we kwamen in wijken waar het beslist onveilig was voor toeristen en blanken. Als je tijdens jouw dienst weer steek- en schotwonden moest behandelen, gaf dat wapen je toch een klein beetje een veiliger gevoel. In die tijd heb ik wel gezien hoe enorm goed we het hier in Nederland hebben. In een staatsziekenhuis in Arusha, Tanzania, lagen vierentwintig patiënten samen op een zaal en de lucht was er blauw van de rook, veroorzaakt door familieleden die op kleine vuurtjes eten bereidden voor de patiënten.’

Dierenwelzijn

Al in zijn jongere jaren begon Jordan zich in te zetten voor dierenwelzijn, in diverse actiegroepen. Hij deed mee aan verstoringen van modeshows waar bont werd gedragen en voerde actie tegen het stierenvechten. ‘Als lid van het nationale en internationale team van Greenpeace heb ik in verschillende landen gestreden voor een beter milieu. In Zuid-Korea lukte het ons bijvoorbeeld de bouw van een walvisvleesfabriek tegen te houden. Ik vond de samenwerking met de collega’s in de diverse landen geweldig en het is een bijzonder mooie ervaring te weten dat er overal ter wereld elke dag weer mensen bezig zijn voor de goede zaak.’ Het schip de Sea Shepherd bracht hem gedurende anderhalf jaar naar de Zuid- en Noordpool, de Galapagos- en de Cookeilanden, waar hij Japanse walvisjagers, Canadese zeehondenstropers en longliners het leven zuur maakte.

Hij heeft samen met zijn vrouw en drie zonen een aantal maanden op Bonaire gewoond, toen hij werkte op de spoedeisende hulp. Het gezin heeft het tropische eiland verruild voor Weurt en Jordan werkt nu op de spoedeisende hulp van het Radboud.

Een betere wereld

Jordan blijft zich onverminderd inzetten voor een betere wereld. Zo is hij de oprichter van stichting Projectwhale.nl en zet hij zich in deze regio in voor het schoonmaken van het Maaswaalkanaal. ‘Alleen al tijdens de eerste coronaweken haalden we maar liefst zeventien zakken plasticafval uit het water. Door donaties hebben we een klein bootje kunnen aanschaffen, zodat we niet alles vanaf de oevers hoeven te doen. Dan is het gemakkelijker en soms minder gevaarlijk. Natuurlijk kost dat allemaal geld. Om dit te kunnen bekostigen geef ik reanimatie- en EHBO-trainingen bij bedrijven en particulieren, zie de website www.beleefreanimeren.nl. Ik ben officieel instructeur, dus de deelnemers krijgen een erkend certificaat of diploma. En ze ondersteunen meteen het goede doel. Ik vind het erg prettig op die manier met mensen in contact te komen, met mijn AED’s en reanimatiepoppen onder mijn arm.’

In Weurt geniet Jordan van het echte dorpse gevoel. ‘En…met tien munten fietsen ben je in de stad. Onze kinderen kunnen heerlijk spelen in de uiterwaarden, en met ons hele gezin beleven we daar de mooiste avonturen’, aldus Jordan.

Door Ton van Hulst