Arnold van Dinther.
Arnold van Dinther. Foto: John van Gelder

De Maas & Waler dat ben ik: Arnold van Dinther

Algemeen

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam:                Arnold van Dinther
Leeftijd:                86 jaar
Woonplaats:        Beneden-Leeuwen

'Tot 1973 woonde ik in mijn geboortedorp Boven-Leeuwen. Wat nu Kulturhus D’n Dulper is, was mijn lagere school. In het laatste jaar van de oorlog kregen we helemaal geen les; toen ben ik een half jaar naar Engeland geweest, in een gezin, waar ik fijn kon spelen. Ik kan je vertellen dat dat, zeker in die tijd, een hele ervaring was! Ik leerde er vlot Engels spreken en schrijven.' Na ongeveer een half jaar keerde Arnold terug in Nederland en volgde hij een tweejarige opleiding in Waalwijk, op de schoenmakersvakschool. Vervolgens kwam hij in Barneveld terecht, om uiteindelijk in een zadelmakerij in Beneden-Leeuwen te gaan werken. In 1973 kon hij deze zaak overnemen. Maar enige jaren later kwam er de klad in: vanuit verschillende lagelonenlanden werden goedkope rijzadels en lederwaren geïmporteerd en besloot Arnold in Nijmegen een schoenmakerij en lederwarenwinkel annex stomerij over te nemen. Op zijn 63ste stopten hij en zijn vrouw met werken. 'Nou ja, niet helemaal hoor,' zegt hij glimlachend, 'want daarna heb ik nog jarenlang en met veel plezier bij Jamé meubelen in Wijchen gewerkt.'

Naast zijn werk is sport altijd een grote passie geweest. Vooral voetbal, schaatsen en wielrennen hadden zijn belangstelling. 'In mijn tijd in Barneveld knutselde ik zelf een racefiets in elkaar. Daarmee reed ik eens in de vier weken naar Boven-Leeuwen. Later ben ik serieus gaan wielrennen, bij de Batauwers in Tiel, waar ik onder andere samen met de legendarische bakker Jan ‘Zoef’ de Haas veel en lange toertochten reed. Al op vrij jonge leeftijd begon ik met voetbal, bij DSZ natuurlijk, maar in Waalwijk heb ik ook twee jaar bij RKC gespeeld.' Vervolgens werd DSZ opnieuw zijn club, en toen hij verkering kreeg met Thea was hij gedurende drie jaar lid van Leones. Het bloed kruipt… dus Arnold keerde uiteindelijk weer terug bij DSZ. 'Ik heb er nog tot mijn dertigste in het eerste elftal gespeeld. Een paar jaar lang mocht ik leider zijn van het derde, en ik zat twintig jaar in het bestuur.'

Met genoegen herinnert hij zich het hoogtepunt van die periode: het zestigjarig bestaan van DSZ, dat met een hele feestweek werd gevierd. 'In de winterstop van dat moment stond het eerste elftal op een degradatieplek, maar toen een beslissingswedstrijd tegen Edesche Boys op de Wageningse Berg met 3-1 werd gewonnen, kon de feestweek natuurlijk niet meer kapot!'

Arnold wil toch nog even terug naar het fietsen. Soms was het echt afzien tijdens de tocht, zoals die rit van 300 kilometer: Eindhoven – Maastricht – Eindhoven. 'Man, het was zo koud, en we droegen niet meer dan een wollen truitje en een broek met een leren zeem. Op de pauzeplaats namen we twee koppen koffie: een om van binnen warm te worden en een om de voeten te ontdooien!' Trots vertelt hij over de beruchte wielermarathon van Macharen, waaraan hij meedeed voor een sponsoractie voor DSZ. 'Ik wist toch maar mooi drie keer in de top tien te eindigen. Later fietste ik onder andere met mijn zoon in de bergen in Frankrijk en Mallorca. Met warmte in mijn hart denk ik terug aan de wielerzesdaagsen op hometrainers in de zaal van Tonnie Peters in Boven-Leeuwen. Helaas, na ongeveer zeventig jaar op de fiets heb ik er toch mee moeten stoppen. Maar die fiets, die heb ik nog, die gaat niet weg.'

Een andere grote hobby was schaatsen en skiën, vroeger op natuurijs, maar later ging Arnold over op schoonrijden op de kunstijsbaan van ijsclub Wielewaal. 'En tijdens Lauwe on Ice natuurlijk, een prachtig evenement. Wandelen deden we graag in de bergen van Oostenrijk.' Voetbalclub DSZ vormt duidelijk een rode draad in zijn leven. Nu nog doet hij er vrijwilligerswerk, als hij nog tijd over heeft. Want met zijn kinderen, klein- en achterkleinkinderen brengt hij veel tijd door. En dan is er nog de tuin, waarin hij graag verblijft.

Tevreden Maas en Waler

'We genieten van ons huis in de Seringenstraat en van ons dorp. Tja, je hebt alle voorzieningen lekker dichtbij en gezellige restaurants en terrassen. Ik voel me hier prima thuis, in de gemoedelijkheid en de heerlijke ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’-mentaliteit. Wat mij betreft, ik kan niet anders zeggen dan: 'Ik ben een tevreden Maas en Waler!'

Door Ton van Hulst