Oud-burgemeester Hans Lurvink over 40 jaar gemeente Beuningen

Oud-burgemeester Hans Lurvink was zes jaar burgemeester van voormalig Beuningen, waarvan gelijktijdig drieënhalf jaar waarnemend burgemeester van Ewijk. Vanaf 1980 was hij vijf jaar burgemeester van het nieuwe Beuningen. 

Hij heeft warme herinneringen aan zijn tijd in Maas en Waal en de mensen die hij mocht ontmoeten. ‘Als ik de inwoners moet typeren, dan zijn het ingetogen mensen, die -eenmaal voor je gewonnen- vrienden voor het leven zijn’, aldus Lurvink. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij nog regelmatig in Beuningen komt, en nog veel connecties heeft. ‘Neem Ineke Theunissen, mijn voormalig secretaresse, die mij al die tijd capabel en loyaal heeft ondersteund. Ik waardeer haar nog altijd zeer.’

Helaas zijn ook verschillende vrienden hem ontvallen. Mensen die een prominente rol speelden in zijn leven als burgervader. Hij noemt onder meer Frans Blessing, de toenmalige burgemeester van Ewijk. ‘Ondanks verschil in ervaring en leeftijd zijn we goede vrienden geworden. We hebben er samen voor gezorgd dat Weurt en Winssen bij Beuningen en Ewijk bleven en niet werden toegevoegd aan respectievelijk Nijmegen en Druten, hetgeen de bedoeling was. Het heeft de nodige moeite en lobby gekost, maar het resultaat was dat in 1980 de herindeling een feit was. In tegenstelling tot andere herindelingen was het dankzij comité ‘Klavertje Vier’ één groot feest!’

De oud-burgemeester is een verteller in hart in nieren. Anekdotes over Ab Bruisten (die zich ontwikkelde van timmerman tot een gewaardeerd architect BNA en overal voorzitter was), de raadsleden Anna Pijl, Cup Willems en Hendrik de Raat, en wethouder Cees van Beest diept hij moeiteloos op uit zijn geheugen. ‘Tja, Cees,’ verzucht hij, ‘een legendarische man. Van arbeider in de steenfabriek werkte hij zich op tot wethouder en loco-burgemeester. De beste bestuurder, die ik ooit hebt gekend.’

Ook herinnert hij zich ‘Robertje’ Heijmans. ‘Een schelm’, zegt hij veelbetekenend. ‘Hij bleek zonder vergunning een bungalow te hebben gebouwd, en het was mijn taak om hem daar op aan te spreken. Toen ik aan de deur kwam, wist hij me fijntjes duidelijk te maken dat ik mij op gevaarlijk terrein begaf. Zelfs van zijn broer uit Australië kwam dreigende taal. Gelukkig had ik enige ervaring op dit gebied en besloot een inval te plannen. De helikopter en ME waren al ingeseind, toen ik de avond voor de inval werd gebeld door de familie, met het verzoek op neutraal terrein af te spreken. Dit werd café de Zon in Ewijk. Lang verhaal kort: we zijn tot overeenstemming gekomen: “er werd afgebroken”, en we hebben ‘m die avond goed geraakt. Toen Robert en zijn vrouw een aantal jaar geleden vijftig jaar getrouwd waren, waren we eregast op het feest. Zo zie je maar hoe bijzonder dingen kunnen lopen.’ 

De bijzondere verhalen tekenen Lurvinks interesse in mensen. Hij was een toegankelijke burgemeester, en een benaderbaar mens, al geeft hij dat zelf niet toe. ‘Daar heb ik mijn vrouw Bernadette voor’, sluit hij af met een warme glimlach.