Oud-burgemeester Huib Zijlmans.
Oud-burgemeester Huib Zijlmans. Foto: GER LOEFFEN

Oud-burgemeester Huib Zijlmans over 40 jaar gemeente Beuningen

Algemeen Gemeente Beuningen 40 jaar

Oud-burgemeester Huib Zijlmans kwam in februari 1986 vanuit Wijhe (Overijssel) naar Beuningen. Hij zou uiteindelijk 26 jaar de gemeenteraad voorzitten. Ook nadat hij zijn ambt in maart 2012 neerlegde, bleef hij in Beuningen wonen. ‘Waarom zou je weggaan als het je ergens goed bevalt’, vat hij zijn lange ambtstermijn én zijn huidige leven in Beuningen samen. 

Als hij terugkijkt op zijn rol als burgemeester, ziet hij een vrij afstandelijke man. ‘Ik had dat misschien anders moeten doen’, zegt hij met een zucht. ‘Maar, zo gebiedt de eerlijkheid me te zeggen, toen ik hier burgemeester van Beuningen werd was díe houding nu juist nodig om orde op zaken te stellen. Ik kwam terecht in een, laten we zeggen, wat gespannen situatie’, waarmee hij doelt op de bouw van afvalverwerkingsinstallatie ARN. ‘Ik moest onafhankelijk en integer in mijn oordeel zijn, en dat resulteerde in een wat afstandelijke houding. Dat neemt niet weg dat ik het altijd zeer naar mijn zin heb gehad binnen de gemeente. Ik heb in die tijd hechte contacten opgebouwd met de mensen op het gemeentehuis en de raadsleden.’ 

‘Gedurende mijn ambtstermijn is er een hoop gebeurd,’ vervolgt Zijlmans, ‘zowel mooie als minder mooie dingen. Wat mij echter het meest is bijgebleven, is de bijeenkomst rondom het verhoogde percentage kankerpatiënten in Weurt, in 1994. Men ging er vanuit dat dat kwam door de recente bouw van de ARN, en het was aan mij om de inwoners ervan te overtuigen dat deze zaken geen verband met elkaar hielden. Het geval wilde echter dat ik (op uitdrukkelijk verzoek van de gemeenteraad) onderdeel uitmaakte van de raad van commissarissen van ARN. Daarmee kon ik, heel begrijpelijk, op een hoop wantrouwen rekenen. Om die avond voor 1.500 inwoners te moeten spreken, is het heftigste dat ik in mijn loopbaan in Beuningen heb meegemaakt. Dat ik daarna nog twintig jaren het vertrouwen kreeg heeft mij goed gedaan.’

Op de dag dat Zijlmans met pensioen ging, stopte voor hem ook elke bemoeienis met de gemeente en de gemeentelijke politiek. ‘Ik nam afscheid van mijn collega’s, ruimde vervolgens thuis één dag rommel op, en vertrok daarna - met de wandelschoenen aan - richting Santiago de Compostella. Ik liep door tot nabij Lyon (Frankrijk) en besloot toen de tocht te onderbreken omdat ik mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen miste en naar huis wilde. Tijdens die reis als pelgrim heb ik alles achter me gelaten. Sindsdien ben ik slechts nog inwoner van Beuningen. En hoewel ik nog zeker betrokken ben bij wat er speelt in de gemeente, maak ik me er niet druk meer over. Heerlijk.’