Slippendrager

Sijmen Versluijs heeft zijn doel bereikt. Ruim dertig jaar nadat hij gedwongen moest terugtreden als wethouder, heeft hij die post weer terug. Wel jammer dat daardoor bijna het hele Beuningse PvdA-kader op zijn gat ligt.

Twee bestuursleden zijn al opgestapt, andere actieve vrijwilligers beraden zich nog. Oorzaak is de onvrede onder PvdA’ers over deelname aan het nieuwe college. Dat snap ik wel. Er doet al een linkse partij mee, ze zijn niet nodig om een meerderheid te halen, dan moet je wel hele bijzondere dingen binnenhalen om deelname te legitimeren.

Maar wie het coalitieakkoord ‘Nieuwe Verbindingen’ uitpluist, kan de PvdA signatuur niet ontdekken. Veel interessanter is wat er niet in staat. Waar is bijvoorbeeld het verhaal van de ‘menselijke maat’ gebleven voor permanente bewoners van de Groene Heuvels?

Van diverse kanten hoor ik dat de PvdA dit bij de coalitie-onderhandelingen wel heeft ingebracht. De andere partijen wilden er echter niet aan. Dat zou een blamage zijn, vooral voor zo’n sociale club als GroenLinks. Mensen uit hun eigen woningen laten zetten is kennelijk prima, als je er zelf een wethouderskamer voor terugkrijgt. Politieke koehandel op z’n best.

Los van het coalitieakkoord is er ook onvrede over de wethouderkeuze. Waarom specifiek Sijmen Versluijs als er ook andere kandidaten voor handen waren als Tony Peters-Duits of Ria Straathof? Of wat te denken van een andere oud-wethouder? Iemand als de waarschijnlijk iets beter ingevoerde Cees van Ingen?

Sijmens wethouderschap voelt nu puur als een prestigeproject. Ambitie is prima, maar ’t had weleens heel anders kunnen aflopen als de PvdA ledenvergadering deze week wél was doorgegaan. Had de PvdA dan aan de coalitie deelgenomen? Of met een andere wethouder dan Versluijs? Als Sijmen het écht zo graag wilde, had dat toch ook op persoonlijke titel gekund? Dan had de PvdA kunnen werken aan herpositionering van de partij en een goede verkiezingsuitslag in 2022. Die haal je namelijk niet als slippendrager van BN&M.

Door Patrick Huisman