De Maas & Waler dat ben ik: Wim Gerrits

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Wim Gerrits
Leeftijd:                46 jaar
Woonplaats:        Horssen

Bekende Horssenaar Wim Gerrits is hier niet geboren, maar groeide er wel op. 'In eerste instantie woonden we in het buitengebied; daar is ook mijn broer Bram geboren. Later verhuisden we naar ons huidige adres, waar ook de praktijk is gevestigd. Ik heb onder andere in België en Nijmegen gestudeerd, en nu werk ik samen met mijn broer hier in het centrum van Horssen. Met Judith, mijn vrouw, die huisarts is in Dreumel, heb ik vijf kinderen.'

Balans

Wim vertelt dat hij vroeger veel gitaar speelde. Nu sport hij regelmatig en geeft hij training aan de jeugd van AAC-Olympia. 'En wandelen, daar maken we graag tijd voor. Tv kijken, nee, dat doen we niet veel. Als er 's avonds soms nog wel eens een klein uurtje overblijft, lees ik graag. Wat? Oh, van alles. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met een biografie over Johan Cruyff. We zijn niet anders dan andere Horssenaren, we bekleden beslist geen uitzonderingspositie. Als huisarts moet je wel een balans zien te vinden tussen de onvermijdelijke emotionele belasting die je beroep met zich meebrengt en je privéleven. Je moet dingen van elkaar kunnen scheiden, en kunnen leven met zaken die soms moeilijk zijn. Je hebt natuurlijk regelmatig te maken met overlijdens. Dat doet me uiteraard wel iets, maar gelukkig hebben we als collega's overleg met elkaar. Mede daardoor kun je in evenwicht blijven.'

Nooit spijt

Vroeger, in zijn jonge jaren, was Wim allesbehalve van plan arts te worden. Op een bepaald moment moest hij toch een keuze maken, en werd het inderdaad geneeskunde. Niet zo heel erg verwonderlijk, want hij was natuurlijk met het vak opgegroeid. In het eerste jaar, toen zijn vader diens praktijk langzaam wilde afbouwen, overlegde Wim veel met hem. Nu weet hij dat hij nooit spijt heeft gehad van dit vak. 'Maar ik ben wel blij dat ik niet in een ziekenhuis werk; in onze praktijk ben je nog redelijk eigen baas, en dat is toch heel anders dan wanneer je in een groot team werkt met allemaal mensen boven je. Na een opleiding palliatieve zorg werd ik naast huisarts tevens SCEN-arts. In die functie beoordeel ik aanvragen voor euthanasie. Je krijgt dan te maken met zaken die nooit echt gewoon worden. In mijn vak vind ik een goede communicatie met patiënten van groot belang. Vroeger was het vaak eenrichtingsverkeer, van bovenaf naar beneden. Nu probeer je laagdrempelig te zijn en een band op te bouwen met de mensen.'

Prins Carnaval

Carnaval is niet meer weg te denken uit Wims leven. Tien jaar geleden werd hij gevraagd een plaats in te nemen op de kandidatenlijst voor de Horssense prins. 'Mijn kinderen doen ook fanatiek mee met loopgroepen; een van onze dochters was vorig jaar jeugdprinses en een andere dochter is lid van de jeugdraad. Ze lopen ieder jaar weer met een groep mee. Nu ben ik prins, en ik ben er trots op te weten dat ik een van de pakweg 48 mensen ben die ooit Prins Carnaval is geweest in ons dorp. Het voelt heel goed aan dit nu eens zelf aan den lijve te ondervinden. Een feest als Carnaval hoort echt bij Horssen, vind ik. Je moet je als prins natuurlijk wel representatief gedragen, je vertegenwoordigt niet alleen een functie, maar eigenlijk ook de vereniging en uiteindelijk zelfs het hele dorp. Gelukkig krijgt een prins veel steun van de Raad van Elf. Ik beschouw Carnaval als een feest van verbinding, dat sterk bij het leven hoort. Het is een feest waarin iedereen gelijk is, en zo zou het eigenlijk het hele jaar door moeten zijn.'

Horssen

Wim vindt Horssen een mooi dorp, maar mist wel duidelijk een aantal faciliteiten zoals horeca en het openbaar vervoer. Met name voor ouderen is het vaak lastig zelfs maar in bijvoorbeeld Druten te komen zonder bus. 'Het zou ook erg fijn zijn als er weer goede horeca zou komen in Horssen. Je moet er toch eens even uit kunnen lopen voor een pilsje of een praatje, en niet alleen maar naar het dorpshuis.'

Vertier

'Voor de jeugd heeft Horssen weinig te bieden, gewoonlijk kunnen ze hier nauwelijks vertier vinden. Jammer. Gelukkig hebben we een uitgebreid verenigingsleven, waaronder de carnavalsvereniging, en is de Horssense kermis nog steeds een instituut in de regio!'

Door Ton van Hulst