Anjo Hogendoorn.
Anjo Hogendoorn. Foto: Ger Loeffen

Even gaan zitten kan niet meer

Mens

Anjo Hogendoorn over het leven met een hernia aan haar ruggenwervel

BEUNINGEN - 'U mag niet blijven staan, mevrouw, in deze streekbus.' 'Maar ik kan niet zitten, chauffeur, ik heb een hernia in de rug. Ik kan alleen maar staan'. 'Het spijt me mevrouw, u mag niet blijven staan, dus moet ik u vragen uit te stappen.' De chauffeur is onverbiddelijk.

Anjo Hogendoorn (61) heeft een andere tandarts moeten nemen, omdat ze niet meer met de streekbus naar haar vaste tandarts in Wijchen kon reizen. In de gewone lijnbus kan ze blijven staan; daar wordt geen probleem van gemaakt. 'Wel staan mensen soms op om hun stoel aan te bieden. Dan bedank ik vriendelijk voor het aanbod', vertelt Anjo half zittend/liggend aan de keukentafel in haar huis in Beuningen.

Door een aantal complicaties en fouten tijdens operaties van een hernia aan een ruggenwervel, kan zij niet meer zitten. Ze is diverse keren geopereerd aan de rug en daarbij zijn zenuwen geraakt. 'Zitten gaat helemaal niet meer. Lopen gaat redelijk goed, hoewel dat de laatste tijd ook wat minder goed gaat', zegt ze.

Anjo wilde als kind pianolerares worden. Het liep toch iets anders en zo belandde ze als administratief medewerker bij onder andere IrisZorg in Nijmegen. 'Het hoofd is helder en dat wil meer dan mijn lichaam aankan. Werken gaat nu niet meer.' Dus ging Anjo op zoek naar andere bezigheden om de dagen door te brengen. Aangezien muziek haar nooit heeft losgelaten, was de klik met de koren Surprise en Splinter snel gemaakt. Deze koren begeleidt zij nu op piano. Staand.

Maar er is meer. Sinds kort houdt Anjo zich ook bezig met Airbrush. En zeker niet onverdienstelijk. Zo blijkt wel uit de vragen die zij regelmatig krijgt. 'Een tijdje geleden kreeg ik de vraag om een portret van de hond van een vriendin te maken. Lex, een wit/zwarte Bordercollie. Ik kreeg een paar mooie scherpe foto's waardoor het een bijzonder mooi portret is geworden. Ik moet wel regelmatig rusten, maar er is niemand die tegen me zegt dat ik erbij moet gaan zitten. Want dat gaat echt niet meer.'

Door Ger Loeffen