Wies Berris- Visschers.
Wies Berris- Visschers. Foto: Ger Loeffen

De Maas & Waler dat ben ik: Wies Berris-Visschers

Algemeen De Maas&Waler dat ben ik

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.


Naam                    Wies Berris-Visschers
Leeftijd:                81 jaar
Woonplaats:        Wijchen

'Ja, ik woon dan wel al een groot deel van mijn leven in Wijchen, maar ik ben geboren in Beneden-Leeuwen. Daar heb ik gewoond tot 1967. In die tijd was Leeuwen een heel stuk kleiner en had het nog niet zo veel te bieden. Ik geloof dat er alleen maar een gymclubje was. Maar ik voel me toch nog altijd een echte Maas en Waler hoor. Eigenlijk is Wijchen niet echt Maas en Waal, maar zo voelt het voor mij wel. Tenslotte ligt Wijchen ook tussen twee rivieren. Binnenkort hang ik hier de nieuwe Maas en Waal-vlag aan de gevel. Ik heb hem besteld, en ik zal er trots op zijn als die hier hangt te wapperen.'

Wies begon als vrijwilliger in de bibliotheek in Beneden-Leeuwen, waar ze met een vriendin de boeken uitleende en de administratie bijhield. 'We zaten toen, na de verhuizing uit het oude Patronaatsgebouw, in het gebouw naast het huis van de bekende Mina Kuppen. Dat was een mooie tijd.' Later werkte Wies nog bij de bank in Boven-Leeuwen en de Raiffeisenbank in Tiel. 'Ik vond het een leuke baan en werkte door tot ik zeven maanden zwanger was. Ik stopte er helemaal mee toen onze oudste zoon was geboren.'

Historische Vereniging Tweestromenland

'Natuurlijk kon ik niet echt stil zitten. Ik kwam terecht op een MLK-school, waar moeilijk lerende kinderen les kregen. Daar deed ik de administratie, soms viel ik wel eens in in de klas als de leerkracht voor handvaardigheid met zwangerschapsverlof was. In die tijd kreeg ik te maken met de Historische Vereniging Tweestromenland. Men was druk met het maken van een expositie over de Stoomtram. Mij werd toen gevraagd om de teksten hiervoor te maken. Tevens werd het boek: DE STOOMTRAM Nijmegen-Wamel ten doop gehouden. Korte tijd later werd ik lid van het bestuur. Omdat er geen vaste expositieruimte was, zijn we op zoek gegaan naar een permanente plek voor alle objecten die al verzameld waren. Dat viel nog niet mee, in die begintijd moesten we genoegen nemen met reizende exposities. Dan richtten we op verschillende locaties tijdelijke tentoonstellingen in, onder andere over de watersnood van 1926.'

Vaste plek

'Ondertussen bleven we door speuren naar een vaste plek voor ons museum, en bekeken ruimtes in Boldershof en het Kasteel in Wijchen', vervolgt Wies. 'Uiteindelijk konden we ons vestigen in het leegstaande gemeentehuis in Maasbommel. Daar hoefden wij de muren alleen maar een sausje te geven en was het gereed voor het museum. Na enige jaren bleek dat het daar toch aan de kleine kant was; we groeiden simpelweg uit ons jasje. In december 1994 verhuisden we naar het Sint Elisabeth in Beneden-Leeuwen. Ik weet het nog goed, het was kort voor de bijna-watersnood in januari 1995. We hebben nog wat objecten hoog gezet, maar achteraf bleek dat gelukkig niet nodig te zijn geweest.'

Mutsen, poffer en jakjes

Haar interesse voor historische kleding, zoals mutsen, poffers en jakjes groeide uit. 'Wij hielden vanaf de jaren negentig presentaties en lieten Streekdracht & Mode zien, op Wereld Vrouwendag, aan verenigingen en scholen in de regio, maar ook buiten Maas en Waal, de Betuwe en verder weg. Een keer, in het Casino in Nijmegen, vonden de bezoekers onze kleding zo interessant dat velen van hen de speeltafels en de fiches lieten voor wat het was en zelfs ophielden met spelen.'

Wies is altijd actief geweest. In het bestuur van het Museum in Beneden-Leeuwen, nu als gastvrouw. 24 Jaar lang voorzitter van de Historische Vereniging Tweestromenland. Ze is lid van het vrouwennetwerk in Wijchen, maar wil niet meer in het bestuur. Ze bezoekt graag musea in het land.

'Ik ben blij dat Museum Tweestromenland weer loopt, mede dankzij steun van de gemeentes Wijchen, West Maas en Waal en sinds kort ook Druten. Het is uiteindelijk maar een maand gesloten geweest. Nu zit er een nieuw en krachtdadig bestuur en kan men steunen op een aantal vrijwilligers zoals: gidsen, timmerlui en elektriciens. Maar er is wel behoefte aan nieuwe aanwas.'

'Ik vind Wijchen een mooie plek om te wonen, met natuur, bossen, water, dijken, alles binnen fietsafstand.'

Door Ton van Hulst