Afbeelding
Illustratie: Trudy Kunz

Column Bas van der Hoeven: Evacueren

Algemeen Column Bas van der Hoeven

Een vloedgolf aan berichten over de 'watersnood' van 1995 overspoelt ons. Het lijkt alsof 25 jaar later de dijken alsnog zijn bezweken. Media buitelen over elkaar heen om de vlucht voor het dreigende water te dramatiseren.

Oké, boeren moesten hun vee evacueren en mensen moesten huis en haard verlaten, maar uiteindelijk liep alles met een sisser af. Tegenstanders van dijkverhogingen werd de mond gesnoerd en er kwam een Deltaplan voor onze rivieren. Eind goed, al goed, zou je zeggen. Wij, mijn vrouw en drie kinderen (waarvan er een nog vrolijk in haar vruchtwater dobberde) en ik vertrokken naar mijn schoonmoeder in Nijmegen. Op een krappe bovenwoning moesten we twee jongetjes in het gareel houden die gewend waren van ochtend tot avond buiten te rennen. Elke dag gingen we met de auto naar het Goffertpark om ze daar met andere jonge honden uit te laten.
De week in Nijmegen was geweldig. 's Middags in de stadse supermarkt waren de lotgenoten onmiddellijk te herkennen aan de winkelwagens met hoog opgestapelde kratten bier. We spraken af en keken 's avonds samen naar het nieuws. Het werd al snel duidelijk: onze dijken zouden het houden. Dat vierden we in een eetcafé.
Zaterdag reden we zegevierend het dorp binnen. Iedereen was vrolijk en behulpzaam en dankzij vereende krachten stond al snel alle meubilair weer waar het hoorde. Ieder gezin kreeg 500 gulden van de overheid om de geleden schade te compenseren. Dat kwam goed van pas, want het was al snel carnaval. Zo werd het dorp toch nog nat en haalden de horecaondernemers een dijk van een omzet.

Met vele anderen kijk ik vrolijk terug op 1995. We zijn een weekje van huis geweest uit voorzorg. Iedereen voelt het zijne, maar bij evacuatie denk ik allereerst aan 1944 en bij watersnood aan 1953.