De Maas & Waler dat ben ik: Piet Timmer

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Piet Timmer
Leeftijd:                70 jaar
Woonplaats:        Bergharen

'Een jaar of acht geleden verhuisden we van Randwijk naar hier. We hadden het daarginds eigenlijk wel gezien, en na mijn pensionering wilden we eens wat anders.' Je kunt al meteen aan Piet horen dat het hem goed bevalt in het Maas en Waalse. 'We hadden hier al eens rondgefietst. De omgeving kwam prettig over en we besloten ons huis in Randwijk te koop te zetten. Het was net in die moeilijke tijd, maar we hadden al na een paar weken een koper. We voelden ons in Bergharen meteen thuis, werden snel opgenomen in de gemeenschap en zijn gelijk lid geworden van de KBO.

Ik heb hier nog een poosje Dutch tennis gespeeld, een binnensport dat je speelt met een klein racket, maar vanwege problemen met mijn voet moest ik daarmee stoppen. Mijn vrouw en ik hebben ons meteen aangesloten bij een fietsgroep, ook daardoor leerden we snel mensen kennen.'

Klusjes

Als voormalig timmerman draagt Piet Timmer tegenwoordig zijn steentje bij aan het dorp met het doen van klusjes voor het dorpshuis. 'Och ja, wat doe ik daar... eigenlijk van alles hè. Een deur afhangen, een tafel repareren, een kozijntje vervangen, beetje schilderen. Voor carnaval bouwen we ieder jaar het podium op. Nee, zelf vier ik geen carnaval, dat kenden we boven de Waal niet. Maar we gaan soms wel kijken bij een optocht, en wie weet help ik ooit nog eens mee met het bouwen van een praalwagen, dat schijnt een bijzonder gezellige bezigheid te zijn.'

Wandelaars die in en om Bergharen hun ontspannende stappen zetten, komen ook werk van Piet tegen: als lid van Het Geldersch Landschap zorgde hij voor het onderhoud van de paden en schildert hij de bewegwijzerings- en afstandenbordjes.

Bij de wandeltweedaagse was hij van de partij bij het uitzetten van de verschillende routes en het opstarten van het gebeuren. 'Leuk werk hoor, samen met een paar anderen bezig zijn, net als wanneer ik in De Uitloper, de moestuin van het dorp, groenten kweek. Ouderen kunnen daar gratis groenten en bloemen komen halen. Een mooi initiatief, nietwaar?'

Tiffany

Thuis zit Piet evenmin stil. In de woonkamer hangen en staan fraaie glas-in-lood werkjes. Keurig en precies uitgevoerd, met heldere kleuren. 'Nou, nee, eigenlijk is het Tiffany. Dat is niet hetzelfde als glas-in-lood', legt hij uit. 'Tiffany is verfijnder en ziet er wat mooier uit, doordat je niet van die heel brede loodstrips hebt tussen het glas. Ik doe dit nu zo'n vijftien jaar en heb al voor de hele familie allerlei stukjes gemaakt. Glas is wel behoorlijk duur. Soms mag je bij een leverancier iets uitzoeken voor een aangepaste prijs, maar dat zijn dan vrijwel altijd moeilijke stukken: te dik, te dun of niet te snijden. Ik heb verschillende workshops gegeven. Dan sneed ik thuis het glas voor de deelnemers, zodat het niet zoveel tijd kostte tijdens de werkavonden. Meestal maakten de mensen in de workshop dan lampen of raamdecoraties.'

Andere hobby's

In Horssen was ik actief bij een groepje mandenvlechters. Nu heb ik al heel wat zogenoemde pindakaaspotten gemaakt, voor de vogels, weet je wel. Op de markt hier heb ik weleens met een kraam gestaan met mijn zelfgemaakte spullen. Leuk hoor, gezellig, maar het verkopen wilde niet zo goed lukken. Och, dat geeft ook niet, we hebben er toch wel plezier aan beleefd. In Randwijk had ik tropische vogels, maar hier heb ik er geen ruimte voor. En er zitten teveel katten. Als ik vogeltjes wil zien, ga ik lekker wandelen, iedere woensdag rondom de molen in het bos, met een groepje anderen, of fietsen.' In dorpshuis De Zandloper deed Piet mee aan een soort expositie van hobbyisten die toonden waar ze hun vrije tijd mee vulden.

Luchtiger

Piet en zijn vrouw hebben het in Bergharen echt naar hun zin. Ze zijn zeker niet van plan hiervandaan ooit te vertrekken. 'Het gaat er hier in het dorp en het Land van Maas en Waal allemaal wat luchtiger aan toe, wat minder stijfjes. Hier geven de mensen je het gevoel dat je erbij hoort en gaat iedereen open met elkaar om', aldus Piet.

Door Ton van Hulst