Mieke van Schadewijk over de evacuatie in 1995

Het is maandag 30 januari. Wie normaal naar zijn werk zou gaan, heeft nu andere prioriteiten. Er is een dringend evacuatieadvies uitgegeven en iedereen uit Maas en Waal dient te vertrekken en een onderkomen elders te zoeken. Het gebied is niet veilig, omdat het water van de Waal blijft stijgen. De dijken kunnen het begeven. Meters water kon er komen te staan op enkele plekken in het gebied. Gelukkig hielden de dijken het water tegen. Maar de schrik zat er goed in bij de mensen. De Maas & Waler sprak Mieke van Schadewijk.

'In Afferden hadden we pas een nieuw huis laten bouwen, waar ik samen met mijn voormalige man Loek en drie kinderen woonde. Samen met Loek had ik een winkel, de Gall&Gall in Beneden-Leeuwen. Het was destijds zondag en het voelde niet goed. De geluiden gingen al rond dat het water zou komen. We gingen samen terug naar de winkel. Deze hadden we ook onlangs verbouwd en tegenover de winkel, bij de discohoek bij Toontje Banken, stond een grote verhuiswagen waar de volledige inboedel van de winkel in ging. We kregen het advies om het gebied te verlaten en als we iets wilden ondernemen om te evacueren, moesten we het nú regelen. Maar hoe regel je iets op zondagmiddag? We belden naar collega's, maar die konden ons niet helpen. Uiteindelijk kwam een zwager uit Schaik ons helpen. Hij had iedereen opgetrommeld en diezelfde middag was alles geëvacueerd. Het was nog niet officieel, maar doordat het allemaal nieuw was, wilden we niets riskeren. Aan het einde van de dag, hadden we friet gehaald en een borrel gedronken op een goede en vlotte opruiming.'

De evacuatie

'Op maandag moest Loek naar het ziekenhuis voor een liesbreukoperatie. Ik bracht hem ernaartoe, maar ik had moeite om naar huis te gaan. Vanaf dat moment leefde ik in een flow. Mensen kwamen ons helpen om alle spullen naar de zolder te brengen. Op dinsdag moesten we weg. Mensen konden vanaf 10.00 uur bij de kerk verzamelen. Daar kwamen dan bussen om iedereen naar de Jan Massinkhal te brengen in Nijmegen. Maar wij gingen naar mijn oudste zus in Schaik. Die week kregen de kinderen gratis toegang tot het golfslagbad in Oss. Dat was goed geregeld. Die week ging de gezondheid van mijn moeder plotseling achteruit. Ik had haar expres niet verteld over de situatie in ons gebied. Zij had de watersnood van 1926 en 1993 meegemaakt. Daarvan werd zij nog altijd emotioneel.'

'Op donderdag werd Loek ontslagen uit het ziekenhuis, maar hij moest rust houden. Zaterdag mochten we weer terug naar huis. Ik keek daar wel tegenop. De hele week konden we overal aanschuiven, eenmaal terug was er weer veel werk aan de winkel. Op zondag werden het huis en de winkel ingericht en maandag gingen we weer open. Overal stonden nog dozen met drank. Heel veel mensen kwamen bedankjes halen in de winkel. Uiteindelijk werd er gewoon vanuit de doos verkocht.'

'Het was een indrukwekkende week. Er werd veel naar Omroep Gelderland gekeken. Omdat Loek rust moest houden, werden de kinderen ingezet bij het huishouden. Bij terugkomst in het gebied werd ik emotioneel door een spandoek met 'welkom thuis' erop. Het raakte me. De week daarop was chaotisch, want mijn moeder overleed die woensdag.'

Door Hanneke de Vries-Hoefnagel