Afbeelding
Foto: FreePics

Goed begin

Column Column Bas van der Hoeven

Ik begon het nieuwe jaar met forse blikschade. Aan mijn auto uiteraard. Ik stond voor een rood stoplicht, naast mij wachtte een truck met oplegger op groen licht voor rechtsaf. Dat kwam. De truck sloeg af, de linker achterkant van de uitzwenkende oplegger trok krijsend een diepe groef in de zijkant van mijn autootje.

Mijn vriendin zat naast me en schrok zich wild. We waren op weg naar het ziekenhuis waar het gips van haar onderbeen zou worden gezaagd. Ons licht werd ook groen, we staken over terwijl de truck met oplegger uit het zicht verdween. We hadden geen kenteken alleen de naam van het transportbedrijf kunnen noteren.

Op het parkeerterrein van het Bronovo-ziekenhuis bekeken we de gevolgen van de aanrijding. Fikse schade, maar de wielkasten waren nog intact. De banden liepen vrij, de portieren gingen nog open en dicht, de verlichting werkte en de motor zoemde alsof hij pas uit de fabriek kwam.

'Uitbehandeld', concludeerde een passerende arts terwijl hij meewarig naar mijn zwaargewonde autootje keek. 'Het hart klopt nog', antwoordde ik gevat, terwijl ik liefdevol het ongeschonden motorkapje beklopte.

Na zijn sombere diagnose liep de geneesheer hoofdschuddend naar de ingang. 'Ik hoop niet dat die bruut mijn gips moet verwijderen', zei mijn vriendin. Die operatie verliep echter zonder kleerscheuren.

Weer als nieuw stapte ze gipsloos in mijn gehavende vervoermiddel. 'Gelukkig zijn wij ongedeerd', zei ze met het optimisme dat vooral voorkomt bij mensen die de nodige tegenslagen hebben geïncasseerd. 'Die auto komt wel weer in orde'.

Thuis lag een verlate nieuwjaarskaart in de brievenbus. 'Als een ongeluk in een klein hoekje zit, zit geluk overal', stond erop.

De blijkbaar helderziende afzender was ons onbekend.

2020 Wordt een mooi jaar.