De Maas&Waler dat ben ik: Ger Mesken

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam: Ger Mesken
Woonplaats: 69 jaar
Leeftijd: Druten

'Eigenlijk kom ik van over de Waal, uit Zoelen. Ik ontmoette mijn vrouw Marie in Druten, en de eerste twee jaar van ons huwelijk woonden we op Vlieland, waar Maries moeder vandaan komt. We komen er nog wel eens, als we in vakanties huizen ruilen met familie daar. Eerst was ik op dat eiland werkzaam in de bouw, later werd ik schilder. Maar ik raakte werkloos, en we vertrokken naar Deest. In 1989 verhuisden we naar Druten.'

Ger heeft daarna jarenlang gewerkt als internationaal touringcarchauffeur. 'Ik bracht duizenden vakantiegangers naar diverse landen in Europa, behalve naar Scandinavië, daar ben ik nooit geweest. Ik zou er graag eens naartoe willen gaan, misschien komt het er ooit nog eens van. Helaas moest ik stoppen met de bus, vanwege een hartaanval. Als ik er nu nog aan terugdenk... wat een geluk bij een ongeluk was dat toen. Het gebeurde precies op mijn vrije dag, tussen twee ritten in. Ik moet er niet aan denken wat de gevolgen zouden zijn geweest als het precies tijdens een rit was gebeurd… Het gaat nu goed met me, al slik ik nog wel steeds medicijnen.'

Tropische vogels
Zijn hobby's zijn stuk voor stuk rustgevende bezigheden. Vogeltjes houden bijvoorbeeld.
'Ik heb ongeveer vijfentwintig jaar lang tropische vogeltjes gehouden en ik was ook voorzitter van de vogelvereniging in Druten. Het uitbroeden en mooie kleurcombinaties proberen te krijgen vond ik het interessantst. Op tentoonstellingen ging ik bijna altijd wel met prijzen naar huis. Ik stopte met mijn vogeltjes toen ik langere tijd van huis moest vanwege de busritten. Een paar vogeltjes hield ik nog wel een poosje aan, de mannen, omdat die zo mooi fluiten.'
Lang geleden begon Ger met schilderen, bij Pieter van Oostveen. Zijn onderwerpen hebben veel te maken met vergankelijkheid, verval, en ook de dood. 'Dat had denk ik te maken met mijn psychische gesteldheid toen. Ik genoot van het schilderen van oude, vervallen gebouwen, sneeuwlandschapjes en oude stadsgezichten, ongeveer in de stijl van Leickert en Koekkoek. Maar ik heb vroeger ook wel naar eigen foto's geschilderd. Laatst nog, tijdens het Dickens Festijn in Druten, heb ik de hele dag voor publiek zitten schilderen.'

Stichting Semmy
'In oktober 2011 overleed mijn kleinzoon Rick. Vijftien jaar, hersenstamkanker. Hij wist dat hij dood zou gaan, en regelde zelf alles voor zijn crematie. Hij wilde graag dat mensen iets doneerden aan stichting Semmy, die onderzoek naar hersenstamkanker ondersteunt, en zo ben ik begonnen met mijn collectewerk. Kort na het overlijden van Rick stond ik al ergens geld op te halen. Dat viel me toen behoorlijk zwaar, dat weet ik nog wel. Nu doe ik dit alweer zo'n jaar of acht.' Je kunt Ger overal tegenkomen. Op feesten, braderieën, markten, de Leste Mert, bij sportverenigingen en andere publieksbijeenkomsten. Hij verkoopt ook diverse spulletjes vanaf een leuke kraam. 'Ik krijg van allerlei bedrijven vaak iets toegestopt; de kraamhuur wordt meestal wel gesponsord. Helaas krijg ik heel af en toe minder prettige opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd, maar gewoonlijk doe ik dit werk graag. Nog 8.200 euro, en dan heb ik voor de stichting Semmy al een ton opgehaald. Daar ben ik best wel trots op, dat mag je wel weten. Ik krijg er mijn kleinzoon niet mee terug, maar als er door dat geld ooit een kind gered kan worden vind ik dat mijn missie geslaagd is. Ik ga hier net zo lang mee door als mijn beentjes mij kunnen dragen. Het overlijden van zo'n jong kleinkind heeft een enorme impact op mij gehad, nu nog dagelijks. Het blijft een lege plek in mijn leven. Kijk, dit is Rick.' Op een foto kijkt een vriendelijk ogende jongen je aan.

(A)social media
Druten is een prettig dorp, volgens Ger. 'Jammer wel dat er wat panden leegstaan in de winkelstraten, maar verder is het winkelaanbod wel prima. En wat ik nogal treurig vind is dat het lijkt of de mentaliteit van veel mensen achteruit gaat, niet in de laatste plaats van de jeugd. Maar dat heeft misschien te maken met de geringe mogelijkheden voor jongeren om elkaar gezellig te ontmoeten. Ze zitten de hele dag maar op die verrekte telefoontjes te tikken en praten niet echt met elkaar. Ik zeg altijd: het zijn geen sociale media, maar asociale media.'

Door Ton van Hulst