De Maas & Waler dat ben ik: Amy-Joy Jalloh

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                 Amy-Joy Jalloh
Woonplaats:         Hernen
Leeftijd:                 19 jaar

Amy-Joy, kortgeleden negentien geworden, is een meisje met veel creativiteit in zich. Ze woonde tot haar zevende jaar in Wijchen, waarna ze in Hernen neerstreek. Overal om haar heen staan en hangen tekeningen. Dieren, mensen, realistisch en in fraaie kleuren weergegeven. 'Ik tekende vroeger al veel, meestal dieren, want die vond ik leuk, en soms ook stripfiguren. Maar mensen kon ik niet tekenen, dacht ik toen. Doordat ik in 2013 na een beet van een teek de ziekte van Lyme had opgelopen, moest ik op mijn zeventiende, na het behalen van mijn havo-diploma, noodgedwongen een tussenjaar nemen. Ik had zo weinig energie dat ik mijn opleiding Communicatie en Multimedia Design al na een paar weken moest staken. Het enige dat toen nog lukte, was tekenen.'

Autodidact

Amy-Joy vertelt hoe ze graag iets nieuws wilde proberen, nadat ze op internet een tekentutorial had bekeken. 'Maar verder heb ik geen les gevolgd, nooit. Bovendien, daar had ik simpelweg de energie niet eens voor. Ik ben autodidact, ik zoek het zelf allemaal wel uit. Tot nu toe is dat steeds weer goed gelukt. Ik had een keer een vrij grove schets gemaakt en stond verbaasd van mijn eerste portret. De volgende dag ben ik meteen verdergegaan. Mijn doel is nu mensen af te beelden, zo zuiver en precies mogelijk. Ik merk wel dat ik nu, na een jaar portrettekenen, meer gevoel heb bij het afbeelden van mensen.'

Instagram

Nu Amy-Joy inmiddels een schooljaar verder is en het weer een stuk beter met haar gaat, is ze opnieuw aan een Multimedia-opleiding begonnen, maar het tekenen is niet meer weg te denken uit haar leven. Op haar Instagramaccount www.instagram.com/amys_creationss krijgt ze af en toe verzoeken. Ook vanuit familie, kennissen en vrienden krijgt ze soms de vraag: 'Wil jij voor mij een portret maken?' 'Ik wil daar in groeien en professioneel worden. Wat precies, nee, dat weet ik nog niet. Misschien een eigen bedrijfje of misschien wil ik zelfstandig kunstenaar worden.'

Ingehouden trots

Met ingehouden trots toont ze ingelijste tekeningen en reproducties, uitgevoerd in (kleur)potlood, krijt en markers, maar ze werkt tevens veel digitaal. 'Olieverf, dat zou ik ook wel eens willen proberen, want dat heb ik nog nooit gedaan. Als ik in musea kom, kijk ik graag naar technieken van de grote meesters; op die manier leer ik mijzelf van alles aan. Goed kijken en onthouden.' Vorige maand had ze een expositie in Wijchen. Ze kreeg er lovende reacties. Amy-Joy kan echt de hele dag zoet zijn met tekenen, met een stukje muziek op haar oren erbij. Ze krijgt er energie van en het maakt haar gelukkig.

Films

Maar de jonge kunstenares is niet alleen bezig met tekenen. Haar tweede passie betreft het maken van films. Vooral het monteren trekt haar erg aan. 'Een van mijn films gaat over mijn ziekte. Ik heb het sterke gevoel dat ik door middel van dat medium goed op anderen kan overbrengen wat het betekent als je geplaagd wordt door de ziekte van Lyme. Ik ben er wel trots op dat ik nu al twee keer een prijs in de wacht heb weten te slepen: in april heb ik de tweede prijs gewonnen bij Kunstbende Gelderland en in september een derde prijs op het Nationale Filmfestival festival voor scholieren.'

Fotografie

In het verlengde van haar films ligt haar liefde voor fotografie. Jong als ze is, werkt ze nu al regelmatig samen met bedrijven. 'Weet je wat ik doe? Ik maak reclamefoto's, modefoto's zeg maar, met mezelf als model. Hartstikke leuk om te doen, en ik hoef niet af te wachten of mijn model precies doet wat ik verlang. Ik ben dus mooi helemaal de baas. En de kleding die ik voor die foto's draag, mag ik houden! Superdeal toch? Het bedrijf is veel goedkoper uit en ik bouw voor niks een mooie garderobe op. Die foto's maak ik dan het liefst in het bos, hier in de omgeving.'

In Hernen is het wel een beetje stil hoor, vind ik. Ja, er is hier erg weinig te doen voor mensen van mijn leeftijd, en het openbaar vervoer laat wel wat te wensen over. Maar gelukkig heb ik pas mijn rijbewijs gehaald, wonen mijn vriendinnen niet zo ver van Hernen, en is mijn school, ROC Nijmegen, best goed te bereizen.'

Door Ton van Hulst