De Maas & Waler dat ben ik: Nesrin Eter

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Nesrin Eter
Leeftijd:                36 jaar
Woonplaats:        Druten

Een echte Maas en Waalse is ze nog niet, maar ze doet hard haar best er een te worden. Vier jaar geleden vluchtte ze met haar kinderen uit de Syrische hoofdstad Damascus. Haar man was haar al voorgegaan. Ze hebben alles achtergelaten. Foto-albums, souvenirs, er zijn alleen nog mooie herinneringen.

Al meteen na aankomst hier begon ze zeer enthousiast de taal te leren. 'Ik vind het bijzonder belangrijk zo snel mogelijk goed Nederlands te spreken', verklaart Nesrin. 'Als je de taal niet beheerst, kom je erg veel moeilijkheden tegen, dan kun je niet goed integreren. Daarom volgde ik op de Radboud-universiteit een cursus, en na acht maanden had ik mijn NT2-diploma gehaald (Nederlands als tweede taal).' Je kunt het aan haar merken. In vier jaar tijd heeft ze een bewonderenswaardige taalvaardigheid verworven. Ze hoeft maar weinig naar woorden te zoeken en drukt zich aardig vlot uit.

Medische microbiologie

'In Syrië studeerde ik af als bachelor in medische microbiologie. Ik werkte er in een groot ziekenhuis en later in een privé-laboratorium van een vriendin. Toen in 2011 de oorlog uitbrak was het verschrikkelijke resultaat dat onder andere mijn werkplek en ons huis totaal verwoest werden. Het was echt moeilijk daar nog verder te gaan. Toen ik vertrok, kon ik kiezen uit een verblijf in Duitsland of in Nederland. Nu ben ik blij dat ik Nederland heb gekozen, want ik ben wel eens bij mijn zus in Duitsland geweest, en merkte toen dat Nederlanders over het algemeen toch vriendelijker zijn. En ze helpen je ook zo goed. Ik kan zeggen dat ik tot nu toe alleen maar goede mensen heb ontmoet. Wat ik bijzonder waardeer hier, is dat er veel respect is voor elkaar. En je kunt hier zomaar je mening over iets geven. In Syrië kan dat echt niet.'

Gelijke kansen

Haar dochter, die graag op de elektronische piano speelt, is niet thuis, maar haar twee zoontjes van een jaar of tien kijken erg rustig naar de tv (zonder geluid). In de eenvoudig ingerichte maar zeer proper uitziende woning vertelt ze over opvallende verschillen tussen haar geboorteland en hier. 'Het lijkt wel of het hier altijd regent', lacht ze. 'In Nederland zijn er gelijke kansen op werk voor mannen en vrouwen, alles is digitaal, ordelijk en gestructureerd. Als je op visite wilt, moet je wel eerst een afspraak maken. In Syrië is alles anders. Je kunt er zomaar bij mensen op bezoek, zonder eerst iets af te spreken. Er is een groot verschil tussen arm en rijk; dat beïnvloedt het leven van iedereen. Maar je betaalt daar bijna geen belasting. In Damascus is het altijd druk, vierentwintig uur, dag en nacht is er activiteit: veel mensen in de straten, waar op allerlei plekken muziek klinkt.'

Integreren

'Mijn hele leven heb ik in een grote stad gewoond; in een dorp is het echt anders. Je begrijpt dat ik erg moest wennen aan de rust hier in Druten, er zijn zo weinig mensen. Eerlijk gezegd is het wel een beetje saai. Maar ik probeer zoveel mogelijk van de cultuur te leren; ik wil zo snel mogelijk integreren, bijvoorbeeld door aan het eind van het jaar mooie wenskaarten aan mijn buren te geven, en tijdens speciale dagen zoals de Leste Mert, het Dickens Festijn en de Dag van Druten naar de markt te gaan om actief contact te maken. Het Dickens Festijn vind ik mooi. Ik vind het leuk meer te weten over de geschiedenis en gewoonten van de samenleving in West-Europa.'

Stageplek

'Sinds kort, na mijn opleiding medische microbiologie, heb ik een stageplek aan het Radboud UMC, op de afdeling medische microbiologie; mijn studiebegeleider heeft me daarbij goed geholpen.' Nesrin vindt het Maas en Waalse landschap mooi, eigenlijk vindt ze alles mooi aan Nederland, hoewel ze, ook na enig nadenken, toch niet precies kan aangeven waaraan dat ligt. 'Het is een gevoel, het zit van binnen, het voelt hier gewoon goed. Ik zou wel altijd hier willen blijven, onze kinderen ook. Ze zijn al helemaal geworteld in Druten en op school, waar ze het goed naar hun zin hebben. Syrië is mijn verleden en Nederland is nu mijn toekomst.' Nesrin Eter wordt vast nog wel eens een echte Maas en Waler.

Door Ton van Hulst