De Maas & Waler dat ben ik: Wim Daanen

In de rubriek 'de Maas & Waler dat ben ik' maken we wekelijks kennis met een inwoner van deze regio. Wie zijn ze, wat doen ze en waarom wonen ze hier. Maar ook, wat zouden ze graag toevoegen aan de regio? En aan welke plek hebben zij bijzondere herinneringen? Het resultaat, bijzondere portretten van gewone mensen met een eigen verhaal.

Naam:                Wim Daanen
Leeftijd:                66 jaar
Woonplaats:        Beneden-Leeuwen

'Ja hoor, ik ben een echte Maas en Waler, hoewel ik in Oss geboren ben. Ik zat op school in Appeltern en Druten en heb in Maasbommel op een boerderij gewoond, maar daar ben ik nu al weer vijftig jaar weg. Mijn vader stopte met boeren en er waren geen opvolgers. Ik heb meer dan dertig jaar op de kerncentrale in Dodewaard gewerkt, daarna werkte ik nog bij een installatiebedrijf waar ik ARBO- en personeelszaken deed.

Jaren geleden begon Wim met het verzamelen van ansichtkaarten van Maasbommel, Appeltern, Altforst en de beide Leeuwens. Zijn hobby neemt niet veel ruimte in, vertelt hij lachend, terwijl hij enkele mappen tevoorschijn haalt die zijn hele collectie herbergen. 'Jan Boerakker uit Maasbommel wilde een boek maken over de geschiedenis van het dorp, en ik verzamelde net als hij oude foto's. Ik zou hem helpen. Maar helaas overleed Jan voordat hij zijn plan had verwezenlijkt. Later stelde ik een boekje samen met oude ansichten van Maasbommel en Appeltern. Omdat ik veel foto's van Maasbommel had, werd ik benaderd door het bestuur van het dorpshuis: wil je meehelpen met een groepje mensen dat de geschiedenis van Maasbommel wil vastleggen? Nou, daar had ik dus wel oren naar. Ik schreef onder andere een groot artikel over de joodse huisarts Jules Buijs, wiens familie allemaal omgekomen was in kampen. De stichting waarvan ik nu secretaris ben, wil verhalen over het dorp verzamelen en op 27 oktober aanstaande een presentatie verzorgen over de geschiedenis, onder andere over de Tweede Wereldoorlog. Uiteindelijk moet er in de toekomst een mooi boek verschijnen.'

In Wims mappen zitten enkele honderden foto's; de oudste dateren van rond 1900. Hij verwerft ze soms via internet en struint landelijke beurzen af. Particulieren hebben af en toe ook iets moois voor hem, en hij bezoekt wel eens een handelaar in Utrecht, die unieke exemplaren heeft. 'Helaas is ie wel stevig aan de prijs, dat is jammer. Ik wil wel uitsluitend de originele kaarten hebben, een foto daarvan voldoet niet.'

Wim verzamelt zijn kaarten uit een soort nostalgie. 'Ik heb in Maasbommel mijn mooiste jaren doorgebracht, in mijn jeugd. Ik zou graag eens een dagje willen doorbrengen in het Maasbommel van laten we zeggen 1920. Dan zou ik er het liefst met mijn tante, die in Rotterdam woont en 99 jaar oud is, door de straten willen stappen. Dankzij haar ijzeren geheugen weet ze nog precies wie lang, lang geleden waar woonde als je haar een paar oude foto's toont.'

Maar Wim doet meer. Hij is sinds een jaar of vijf coach bij het Techlokaal, en geeft les in traditionele technieken. 'Hout, metaal, solderen, schilderen, dat zijn mijn vakken. Ik kom van oorsprong uit de technische sector. Omdat er een groot tekort aan technisch opgeleide vakmensen is, wil ik de jeugd graag enthousiasmeren om de techniek in te gaan. Het is een achtergebleven gebied. In groep zeven en acht weten ze bij wijze van spreken het verschil niet eens tussen een hamer en een nijptang.'

Een heel ander gebied waarin Wim actief is, is sinds kort het fruitplukken. 'Ik doe het om verschillende redenen: het is gewoon heerlijk buiten te zijn, in de natuur tussen de bomen, ik doe er sociale contacten op, en bovendien vind ik dat je dit als Maas en Waler zeker een keer gedaan moet hebben in je leven. Zo vind ik het bijvoorbeeld ook heerlijk regelmatig een eindje te gaan hardlopen, meestal individueel. Als ik alleen loop, hoef ik met niemand iets af te spreken, dat is wel zo fijn. Maar de Dijkenloop sla ik nooit over. Soms tref ik daar nog oud-collega's. Dit jaar liep ik als een soort uitdaging de trail over de uiterwaarden mee. Zolang ik nog gezond ben, wil ik hieraan meedoen: lekker over boomstammen, hekken en afrasteringen klauteren, een weg zoeken door begroeiing en over het zand en de basaltblokken van de stranden stappen.'

Wim verhuist volgend jaar naar een woning aan de Wiel. 'Leeuwen is een perfect dorp, vooral voor wie wat ouder is. Aan de Maaskant vindt hij het jammer dat daar vrij weinig voorzieningen zijn. En de Maasbommelse pont staat ook al ter discussie, hoewel die toch zeker van historische waarde is.'

Door Ton van Hulst